Весна Петрушевска застана во одбрана на Панчо – „Го обвинивме, а беше невин!“

Весна Петрушевска со потресна исповед за Панчо: „Го обвинивме, а беше невин… трчаше за парче леб“

Во едно од најхрабрите и најемотивни збогувања по смртта на Владимир Блажев – Панчо, актерката Весна Петрушевска не само што се прости од својот близок пријател, туку и застана во негова одбрана, директно осврнувајќи се на обвинувањата со кои тој се соочуваше. Нејзината исповед е моќен крик против јавниот линч и потсетник на човечката страна на една огромна трагедија.

„Го обвинивме, а беше невин“

Во видео-порака на Инстаграм, видно потресена, Весна Петрушевска го кажа она што многумина го мислеа, но не се осмелија да го изговорат гласно. „Отиде и Панчо… го обвинивме, а беше невин“, рече таа, директно алудирајќи на истрагата против него и на јавните обвинувања од дел од семејствата на жртвите.

Оваа реченица е повеќе од само одбрана; таа е обвинение против целиот систем и јавноста, кои, во потрага по брз виновник, го осудија човекот кој и самиот беше жртва на трагедијата.

„Трчаше, како сите нас, за парче леб“

Весна потоа го наслика вистинскиот портрет на Панчо, далеку од сликата на неодговорен виновник. „Трчаше, како сите нас, за парче леб во оваа наша земја. Работеше многу, многу, многу… сам ги договараше свирките, сам пишуваше, сам одеше по студија… беше многу вреден“, раскажа таа, опишувајќи го како скромен и нежен човек кој сакал да чита.

Судење пред судот, осуда од јавноста

На крајот, исповедта на Весна Петрушевска е најважната лекција од оваа трагедија. Таа ја разоткрива суровата реалност на „судењето од јавноста“. Панчо никогаш не доби шанса да се одбрани пред вистински суд, но беше осуден од „судот“ на социјалните мрежи и чаршиските муабети. Тој беше принуден да ја носи двојната улога на трагичен преживеан кој го изгубил својот најдобар пријател и на главен осомничен.

Пораката на Весна е повик за емпатија. Таа нè потсетува дека зад секоја трагедија стојат сложени човечки приказни, а не едноставни црно-бели наративи. Нејзината храброст да застане во одбрана на својот пријател, дури и по неговата смрт, е чин на вистинска лојалност и последен обид да се врати достоинството на човекот кој беше жртва двапати – еднаш на огнот, и вторпат на обвинувањата.