Кина го лансираше Шенџоу-21: Новите станари пристигнуваат во ‘Небесната палата’ Тјангонг

Забранети од Меѓународната вселенска станица, Кинезите си изградија своја: Уште тројца ‘тајконаути’ полетаа кон ‘Небесната палата’ Тјангонг

Во уште една моќна демонстрација на своите растечки вселенски амбиции, Кина денеска успешно го лансираше вселенското летало „Шенџоу-21“ (Shenzhou-21), носејќи тројца астронаути (или „тајконаути“) кон својата вселенска станица „Тјангонг“ (Tiangong). Ова лансирање од центарот Џијучен не е само рутинска замена на екипажот; тоа е цврста потврда за новата реалност во вселената: додека старата Меѓународна вселенска станица (МВС) се ближи кон својот крај, Кина е единствената друга земја во светот со своја, целосно оперативна и трајно екипирана станица во орбитата.

Ова е седма мисија со екипаж на „Тјангонг“ откако станицата беше прогласена за оперативна во 2022 година. Леталото со тројцата тајконаути ќе се спои со станицата, каде што ќе го преземат шестмесечното дежурство од нивните колеги од мисијата „Шенџоу-20“.

„Небесната палата“: Одговорот на Кина на американската забрана

Приказната за „Тјангонг“ (во превод „Небесна палата“) е всушност приказна за геополитичка исклученост. Со децении, на Кина ѝ е ефективно забранет пристапот до Меѓународната вселенска станица (МВС). Причината е американскиот закон од 2011 година, познат како „Амандманот Волф“, кој ѝ забранува на НАСА да соработува со Кина поради стравувања од шпионажа и трансфер на воена технологија.

Соочена со затворена врата, Кина немаше друг избор освен да го направи тоа сама. Резултатот е „Тјангонг“ – модерна, модуларна вселенска станица, која можеби е помала од МВС, но е понова и целосно под контрола на Пекинг. Ова ѝ дава на Кина нешто што никој друг го нема: независен и постојан пристап до ниската Земјина орбита.

Новата вселенска трка: Кој ќе ги прими странците?

Овој потег ја менува целата геополитичка динамика. Меѓународната вселенска станица (МВС) е ремек-дело на соработката од 90-тите, но е стара и скапа за одржување, а нејзината иднина по 2030 година е крајно неизвесна. Во меѓувреме, Кина активно ги поканува другите земји – вклучително и европските и оние од Глобалниот југ – да спроведуваат експерименти на *нејзината* станица.

На крајот, лансирањето на „Шенџоу-21“ не е само научна мисија; тоа е стратешки потег. Додека САД се фокусираат на комерцијализација на вселената со компании како SpaceX и на враќање на Месечината, Кина тивко, но методично, ја гради својата позиција како втората голема вселенска суперсила. „Небесната палата“ повеќе не е само концепт; таа е реална дестинација, а денешното лансирање е доказ дека Кина има намера да остане таму.