Мистеријата на белите прстени на дното на морето е решена: Вистината е пострашна од ДДТ

Мистерија на дното на океанот: Белите прстени околу бурињата со токсичен отпад не се од ДДТ, вистината е уште повознемирувачка

Длабоко на морското дно во близина на Лос Анџелес, лежи мрачна тајна од минатото – гробишта на стотици илјади буриња со токсичен отпад, фрлени пред повеќе од половина век. Неодамна, научниците кои го истражуваа овој подводен пекол забележаа бизарен феномен: околу некои од бурињата се формирале мистериозни бели прстени, тврди како бетон. Првичната претпоставка беше дека тие се резултат на истекување на злогласниот пестицид ДДТ. Но, вистината што ја открија е многу посложена и поопасна.

Истражувачкиот тим, предводен од научници од престижниот Scripps институт за океанографија, со помош на роботската подморница „СуБастијан“ успеа да земе примероци од овие мистериозни прстени. Лабораториската анализа донесе шокантни резултати. Отпадот што истекувал од овие буриња не бил кисел, како што е отпадот од ДДТ, туку екстремно алкален, со pH вредност 12, слична на избелувач.

Научниците откриле дека оваа алкална супстанција, во контакт со магнезиумот од морската вода, создава минерал наречен бруцит. Токму бруцитот реагира со околниот седимент и го „цементира“, создавајќи ги тврдите бели прстени. Иако ДДТ е сè уште присутен во огромни количини на морското дно, овие прстени се доказ дека во бурињата се крие уште еден, досега непознат и многу корозивен вид на индустриски отпад.

Живот во пеколот – откриени екстремофили

Можеби најфасцинантното откритие е дека дури и во оваа екстремно токсична и алкална средина, постои живот. Околу бурињата се формирале колонии на екстремофили – микроорганизми слични на оние кои живеат околу хидротермалните отвори на дното на океаните. Сепак, биодиверзитетот е исклучително низок, што е јасен показател за разорното влијание на хемикалиите.

Трајното наследство на загадувањето

Ова откритие е мрачен потсетник за долгорочните последици од неодговорното фрлање на индустриски отпад. Повеќе од 50 години откако оваа пракса била забранета, токсичните материи сè уште активно ја менуваат хемијата и геологијата на морското дно. Најзагрижувачки е заклучокот на научниците дека чистењето на оваа област е практично невозможно. Обидот да се отстранат стотиците илјади буриња кои кородираат би можел да ослободи уште поголема количина на токсини во водата, предизвикувајќи катастрофа од уште поголеми размери.

Мистеријата на белите прстени е решена, но таа откри многу поголем проблем. Тие се видлив споменик на грешките од минатото и тивко предупредување за тоа колку долго и колку длабоко може да траат лузните што човештвото ѝ ги нанесува на планетата.