Научниците го пронајдоа „прекинувачот“ за алкохолизам во мозокот

Револуционерно откритие: Научниците го пронајдоа „прекинувачот“ во мозокот одговорен за зависноста од алкохол, а тој не е поврзан со задоволство

Зошто луѓето продолжуваат да пијат, дури и кога алкохолот одамна престанал да им носи задоволство и им го уништува животот? Едно ново, револуционерно истражување нуди изненадувачки и клучен одговор: зависноста не се одржува поради потрагата по еуфорија, туку поради очајничкиот обид да се избегне пеколот на апстиненцијалната криза. Научниците веруваат дека го идентификувале точниот дел од мозокот кој е одговорен за овој маѓепсан круг.

Студијата, спроведена од Истражувачкиот институт Скрипс и објавена во престижното списание „Biological Psychiatry“, фрла сосема ново светло врз неврологијата на зависноста. Истражувачите откриле дека еден мал дел од мозокот, познат како паравентрикуларно јадро на таламусот (PVT), игра клучна улога во овој процес.

Од потрага по задоволство до бегство од болка

Користејќи лабораториски стаорци, научниците го следеле нивното однесување и мозочната активност низ циклуси на пиење, апстиненција и повторно консумирање. На почетокот, како и кај луѓето, животните учат дека алкохолот предизвикува пријатни чувства, што ја зајакнува желбата. Но, како што зависноста напредува, се случува клучна промена. Мозокот повеќе не го бара алкохолот за да се чувствува добро, туку за да престане да се чувствува лошо – да ги ублажи неподносливите симптоми на апстиненцијалната криза, како што се анксиозноста, треперењето и депресијата.

Овој процес, познат како негативно засилување, е многу помоќен двигател на зависноста од потрагата по задоволство. Со помош на напредни техники за снимање на мозокот, истражувачите откриле дека токму PVT станува хиперактивен кога мозокот ќе научи дека алкохолот е лекот за болката од апстиненцијата.

Повеќе од само алкохол – клуч за сите зависности

Ова откритие е од огромно значење бидејќи го менува целиот пристап кон лекувањето на зависностите. Тоа докажува дека за да се излечи зависноста, не е доволно само да се работи на волјата на пациентот, туку мора да се најде начин да се „ресетираат“ овие длабоко вкоренети нервни патишта во мозокот кои го поврзуваат алкохолот со олеснување.

Идентификувањето на PVT како клучен играч отвора врата за развој на нови, насочени терапии и лекови кои би можеле да ја намалат оваа хиперактивност и да ја скршат опсесивната потреба за алкохол. Уште повеќе, научниците веруваат дека истиот механизам е вклучен и во други нарушувања предизвикани од стрес, како анксиозноста, фобиите и пост-трауматското стресно растројство (ПТСР).

Ова истражување е фасцинантен увид во темната страна на нашиот мозок. Тоа ни покажува дека понекогаш, најсилните окови не се оние направени од челик, туку оние што нашиот сопствен мозок ги создава во очајничкиот обид да избега од болката.