Објавен извештајот за падот на авионот на „Ер Индија“: Пилотите случајно ги исклучиле пумпите за гориво

Објавен е финалниот извештај од истрагата за падот на авионот на „Ер Индија Експрес“, Боинг 737, кој се сруши во индискиот град Каликут.

Во несреќата, што се случи во август минатата година, загинаа 21 лице, вклучително и двајцата пилоти. Дури 190 луѓе ја преживеаја несреќата, но многумина од нив се здобија со сериозни повреди. Извештајот открива шокантни детали.

Серија на катастрофални и банални грешки во пилотската кабина

Според финалниот извештај, причина за несреќата е серија на пилотски грешки. Веднаш по полетувањето, копилотот, кој не управувал со авионот, прерано ги вовлекол клапните и предкрилцата. Ова е критична грешка која ја намалува стабилноста на авионот при мали брзини.

Во истиот момент, капетанот, кој управувал со авионот, направил уште поголема грешка. Тој случајно ги исклучил прекинувачите за пумпите за гориво за двата мотори. Ова предизвикало прекин на дотокот на гориво. Како резултат на тоа, двата мотори престанале да работат.

Недостаток на ситуациска свест и човечки фактор

Истрагата, која ја спроведоа индиските воздухопловни власти, заклучува дека несреќата е предизвикана од „шокантен недостаток на ситуациска свест“ во пилотската кабина. Се смета дека пилотите не ги следеле стандардните процедури. Ова довело до катастрофални последици. Овој случај уште еднаш ја потврдува тезата дека човечкиот фактор е најголемиот ризик во авијацијата.

Објавувањето на финалниот извештај е клучен чекор во процесот на транспарентност и одговорност, што само по себе е позитивно. Тоа им дава барем некаков одговор на семејствата на жртвите и помага да се извлечат важни лекции за да се спречат идни трагедии. Сепак, самите наоди од истрагата се длабоко застрашувачки. Тие покажуваат дека дури и во модерната авијација, со сите софистицирани технолошки и безбедносни системи, човечкиот фактор и понатаму останува најслабата алка. Фактот што двајца искусни пилоти можат да направат серија на толку основни, а сепак катастрофални грешки, е алармантен и ја разнишува довербата во безбедноста на авиосообраќајот. На крајот, може да се заклучи дека оваа трагедија е суров потсетник дека никогаш нема простор за опуштање кога станува збор за безбедносните процедури. Овој извештај мора да послужи како сериозна лекција за сите авиокомпании во светот за потребата од постојан и ригорозен тренинг на пилотите, особено за управување со кризи и за одржување на ситуациска свест, дури и при рутински операции како што е полетувањето.