Повеќе од само слатки животни – зошто инвазијата на ракуни е сериозен еколошки проблем

„ШАРМАНТНА ИНВАЗИЈА“: Ракуните се шират неконтролирано низ Франција, немаат природни непријатели и ги надмудруваат луѓето

Со своите симпатични маски и вешти раце, тие изгледаат безопасно. Но, во Франција, ракуните станаа сериозен еколошки проблем. Овој вид, кој потекнува од Северна Америка, е класифициран како инвазивна напаст и неконтролирано се шири низ земјата, нарушувајќи ја рамнотежата на локалната фауна и создавајќи главоболки за жителите.

Проблемот е особено изразен во департманот Жиронда, каде што илјадници ракуни денес потекнуваат од само неколку единки кои избегале од фарма за егзотични животни во раните 2000-ти. Друга голема популација на североистокот на земјата потекнува од ракуните кои американските војници ги донеле како миленици за време на нивниот престој во НАТО-база.

Паметни, приспособливи и гладни

Она што го прави нивното ширење толку успешно е нивната неверојатна интелигенција и приспособливост. Еден жител раскажува како ракуните почнале да му влегуваат во куќата низ отворот за мачка за да ја јадат нејзината храна. Дури ни вратата со сензор не ги спречила – научиле како да ја отворат.

Нивната интелигенција ги изненадува дури и професионалните ловци. „Ниту еден друг вид не успева да ги подигне вратите на стапиците користејќи ги канџите“, вели еден ловец, додавајќи дека морале да ги приспособат замките и да користат слатки како мамка, бидејќи ракуните ги обожаваат.

Зошто се толку голем проблем?

Проблемот со ракуните е троен. Прво, тие се сештојади и уништуваат сè пред себе – од земјоделски култури до јајца од птици и ретки водоземци. Второ, тие можат да бидат преносители на болести опасни за луѓето, како беснило и разни паразити. Трето, и најважно, за разлика од Северна Америка каде што имаат природни непријатели како пуми и којоти, во Европа ракуните немаат природни предатори, што им овозможува неконтролирано да се размножуваат.

Повеќе од само животни – битка што е веќе изгубена?

И покрај напорите да се контролира нивниот број, експертите се песимисти. „Видот е веќе толку проширен што шансите за успех се рамни на нула“, изјави Алиса Декристе од секторот за заштита на природните подрачја во Жиронда.

Приказната за ракуните во Франција е класична и тажна лекција за опасностите од воведувањето на не-автохтони видови. Таа е доказ дека понекогаш, дури и најшармантните суштества можат да се претворат во сериозна еколошка закана кога ќе се најдат на погрешно место. Без системска стратегија и постојани средства, се чини дека оваа „шармантна инвазија“ е битка која Европа полека, но сигурно ја губи.