Ружица од „Ареа“ со носталгична порака: „Искрено жалам по Скопски саем“

„Ареа“ со голем јубилеен концерт во Скопје, Ружица со носталгија за Скопски саем: „Искрено жалам по него“

Еден од најсаканите македонски рок-бендови, „Ареа“, ќе прослави голем двоен јубилеј со концерт во Скопје на 8 ноември во салата „Јане Сандански“. Настанот одбележува 25 години од излегувањето на нивниот култен албум „Врати на имагинација“ и 25 години од нивниот легендарен, распродаден концерт на сега веќе несуштествувачкиот Скопски саем. Токму таа носталгија за загубениот концертен простор е во срцето на најавата.

„Буквално сите песни се хитови“

Албумот „Врати на имагинација“ е еден од столбовите на македонската поп-рок музика, со безвременски хитови како „Сите мои слики“, „Дали знаеш“ и многу други. „Ова е албум на кој буквално сите песни се хитови и заслужува да биде овековечен“, велат од „Авалон продукција“, кои по повод јубилејот го реиздадоа албумот на луксузен винил. На претстојниот концерт, бендот ќе ги отсвири сите песни од албумот, како и другите големи хитови од нивната кариера.

Сеќавање на Скопски саем, изгубената душа на градот

Во својата изјава, пејачката Ружица Милошеска-Брчиоска со тага се присети на големиот концерт од 2000 година. „Знам дека имаше многу публика, некои останаа и пред врата. Атмосферата беше предобра“, вели таа, но потоа додава: „Па да, искрено жалам по Саемот. Не само поради концертите, туку и поради сите други манифестации“.

Нејзината изјава ја отвора старата рана на Скопје. Скопскиот саем со децении беше главниот и најважен затворен простор за големи концерти, саеми и културни настани. Со неговото рушење во 2018 година за да се направи простор за станбени згради, градот остана без клучен дел од својата урбана и културна инфраструктура. Фактот што еден јубилеен рок-концерт денес мора да се одржува во спортска сала е најголемиот доказ за таа загуба.

Носталгија за една ера

На крајот, претстојниот концерт на „Ареа“ е повеќе од само музички настан. Тој е двојна доза на носталгија: носталгија за златната ера на македонскиот рок од крајот на 90-тите и почетокот на 2000-тите, но и носталгија за физичките простори кои ја дефинираа таа ера. Тоа е прослава на музиката која издржала, и тага за градот кој се менува, честопати на сопствена штета.