Авганистан на колена по разорниот земјотрес: Повеќе од 1.400 мртви, Талибанците молат за помош

Бројот на жртвите од земјотресот во Авганистан надмина 1.400, Талибанците упатија очајнички повик за меѓународна помош.

Бројот на загинати во разорниот земјотрес со јачина од 6,0 степени што во неделата го погоди источен Авганистан, надмина 1.400, а повредени се повеќе од 3.000 луѓе. Додека цели села се збришани од лицето на земјата, а спасувачките напори се отежнати, владејачките Талибанци упатија очајнички апел за меѓународна помош. Овој потег ја истакнува огромната хуманитарна криза во земјата, која е веќе осакатена од економски колапс и меѓународна изолација.

Цели села збришани од земјата

Епицентарот на земјотресот бил во планинската провинција Кунар, на длабочина од само 9 километри, што го направил исклучително деструктивен. Најтешко погодено е селото Гази Абад, кое е целосно уништено. Сцените од теренот се апокалиптични – преживеаните со голи раце копаат низ урнатините од кал и камења во потрага по своите најблиски. Поради непристапниот терен и лошите временски услови, спасувачките екипи тешко стигнуваат до најодалечените села, па се стравува дека бројот на жртви ќе продолжи да расте.

Иронијата на еден апел

Во оваа тешка ситуација, талибанската влада побара меѓународна помош, иако токму нивната политика е причината што таа помош беше драстично намалена. По нивното преземање на власта во 2021 година и воведувањето на ригорозни закони со кои им се забрани образованието и работата на жените, повеќето западни земји и хуманитарни организации го прекинаа финансирањето на Авганистан.

Хуманитарна дилема

Овој земјотрес е „криза врз криза“. Тој погоди земја која веќе се соочува со глад, сиромаштија и колабиран здравствен систем. Сега, светот се соочува со тешка хуманитарна дилема: дали да се испрати помош на авганистанскиот народ, со што индиректно му се помага и на режимот на Талибанците кој не го признаваат? Хуманитарните организации како ОН и Црвениот крст веќе се мобилизираат, водени од принципот дека човечките животи се приоритет.

На крајот, одговорот на меѓународната заедница на оваа катастрофа ќе биде тест за нејзината хуманост. Прашањето е дали политиката ќе застане на патот на спасувањето на илјадници невини жртви кои се заробени помеѓу природната катастрофа и репресивниот режим.