Ајнштајн и Хокинг беа во право: Сударот на црни дупки ги потврди нивните теории

Космичкото ехо што ги потврди генијалците: Сударот на две црни дупки докажа дека и Ајнштајн и Хокинг биле во право

Пред повеќе од една милијарда години, во далечен агол на универзумот, две црни дупки се судрија во насилен космички танц, спојувајќи се во една поголема. Овој катаклизмичен настан испрати бранови низ самата ткаенина на простор-времето. Неодамна, тие гравитациски бранови конечно пристигнаа на Земјата, а нивната анализа го донесе еден од најголемите триумфи на модерната физика: првата директна потврда на една од најважните теории на Стивен Хокинг, а истовремено и уште еден доказ за генијалноста на Алберт Ајнштајн.

Овој историски доказ беше овозможен од опсерваториите за гравитациски бранови, LIGO и Virgo, кои можат да ги детектираат овие неверојатно ситни вибрации во простор-времето. Судирот на црните дупки, познат како GW150914, беше првиот настан од ваков вид што некогаш беше директно забележан, отворајќи една сосема нова ера во астрономијата.

Потврдата за Ајнштајн

Самото откривање на гравитациските бранови беше директна потврда на Општата теорија на релативноста на Ајнштајн, која пред повеќе од еден век предвиде дека забрзувањето на масивни објекти, како што е судирот на црни дупки, ќе создаде токму вакви „бранови“ во вселената. Тоа беше триумф кој ја потврди основата на нашето модерно разбирање на гравитацијата.

Потврдата за Хокинг

Но, научниците отидоа чекор понатаму. Тие внимателно го анализираа „ехото“ од судирот – сигналот на гравитациските бранови пред и по спојувањето. Со ова, тие можеа да ја пресметаат масата и површината на двете почетни црни дупки и на финалната, новосоздадена црна дупка. Резултатите беа неверојатни: површината на финалната црна дупка беше поголема од збирот на површините на двете почетни. Ова е првиот експериментален доказ за „Теоремата за површина“ на Стивен Хокинг. Во 1971 година, Хокинг, базирајќи се на теоријата на Ајнштајн, предвиде дека површината на црната дупка никогаш не може да се намали. Овој закон е неверојатно сличен на Вториот закон на термодинамиката, кој вели дека ентропијата (или нередот) во еден затворен систем може само да се зголемува.

Од теорија до доказ – нова ера во астрономијата

Ова откритие е многу повеќе од само потврда на стари теории. Тоа е доказ дека нашите алатки и нашето разбирање на универзумот се точни на едно фундаментално ниво. Тоа е триумф на теоретската физика, каде што моќта на човечкиот ум успеала да ги предвиди законите на најекстремните објекти во космосот, децении пред да имаме технологија да ги докажеме.

Најважно од сè, ова ја отвора вратата за гравитациско-брановата астрономија – сосема нов начин на „гледање“ на универзумот. За првпат, ние можеме да ги „слушаме“ најнасилните и најмистериозните настани, како што се судирите на црни дупки и неутронски ѕвезди, кои се инаку невидливи за традиционалните телескопи. Ние повеќе не сме само набљудувачи на светлината; ние сме слушатели на космичката симфонија.