Бојко Борисов со порака: Задоволни сме, покажавме како се брани националниот интерес!

Поранешниот бугарски премиер и лидер на партијата ГЕРБ, Бојко Борисов, изрази огромно задоволство од усвоениот извештај за Македонија во Европскиот парламент.

Во својата реакција, тој го истакна единството на сите бугарски европратеници. Според него, тие покажале како се брани националниот интерес. Оваа реакција доаѓа откако од извештајот беа отстранети формулациите за македонскиот јазик и идентитет.

Единство од сите партии: „Покажавме како се брани националниот интерес“

Борисов посебно се заблагодари на сите бугарски европратеници. Тој нагласи дека тие покажале единство, без разлика на нивната партиска припадност. Во заедничката акција учествувале пратеници од неговата ГЕРБ-СДС, од нивните политички ривали ПП-ДБ, како и од ДПС, БСП, па дури и од екстремно десничарската „Преродба“.

„Ние покажавме дека кога станува збор за националниот интерес, сите сме обединети,“ порача Борисов. Оваа широка политичка коалиција беше клучна за успехот на бугарските барања во Брисел.

Подадена рака, но со стариот и добро познат услов

По оваа, како што ја нарекуваат, победа, Борисов изјави дека Бугарија сега ѝ „подава рака на пријателите од Македонија“. Сепак, тој истакна дека оваа подадена рака доаѓa со јасен услов. Според него, единствениот пат напред е Македонија да ги исполни сите обврски од билатералните договори.

Ова е став кој претходно го искажа и бугарското Министерство за надворешни работи. Тие порачаа дека „топката сега е во дворот на Скопје“. И дека напредокот кон ЕУ зависи од уставните измени.

Единство во негација, пријателство со уцена

Од една страна, политичкото единство што го покажа Бугарија на ова прашање е навистина импресивно од аспект на остварување на една национална цел. Фактот што сите политички партии, од левица до десница, од проевропски до крајно националистички, застанаа зад истата позиција, е лекција по политичка координација. Ова им даде огромна сила во лобирањето во Брисел и е главната причина за нивниот последен дипломатски успех.

Сепак, од друга страна, ова единство е изградено на една крајно негаторска и неевропска платформа. Да се обедини целата политичка сцена околу негирањето на идентитетот и јазикот на еден соседен народ е застрашувачки преседан во модерна Европа. Пораката за „подадена рака“ што доаѓа веднаш по еден ваков чин звучи празно, цинично и речиси навредливо. Тоа не е понуда за вистинско пријателство, туку е ултиматум кој е даден од позиција на сила: „Прифатете го нашиот диктат, па потоа можеме да разговараме како пријатели“.

На крајот, може да се заклучи дека бугарската политичка елита можеби ја доби оваа битка во Европскиот парламент, но таа дефинитивно ја губи војната за довербата и за пријателството со македонскиот народ. Политиката на „стап“ можеби носи краткорочни резултати во бриселските ходници, но таа создава длабоки и долгорочни лузни во меѓусебните односи. Вистинското европско однесување не е во наметнувањето на сопствената вистина, туку е во почитувањето на различностите и на правото на самоопределување, нешто што во овој случај целосно изостана.