Војна на куклите: Оригиналниот „Лабубу“ против лажниот „Лафуфу“

Глобалниот феномен „Лабубу“ – плишани играчки кои се толку „грди што се слатки“ – ја тресе 2025 година, но нивната огромна популарност доведе до појава на фалсификати и правни битки.

Овие играчки, кои ги обожаваат и деца и возрасни, вклучувајќи и ѕвезди како Лејди Гага и Ријана, станаа толку барани што нивните лажни верзии, наречени „Лафуфу“, создадоа сопствен пазар.

Проблемот со „слепите кутии“ и раѓањето на Лафуфу

Кинеската компанија „Поп Март“ ги продава играчките Лабубу во „слепи кутии“, што значи дека купувачите не знаат кој модел ќе го добијат. Оваа стратегија, заедно со ограничените количини, создаде огромна побарувачка и ги направи оригиналите тешки за наоѓање.

Таа празнина на пазарот брзо ја пополнија фалсификатите, колоквијално наречени „Лафуфу“. Тие се поевтини, со значително полош квалитет и достапни насекаде, од онлајн продавници како Temu до американскиот ланец супермаркети 7-Eleven.

Субкултура на фалсификатот

Иронично, фалсификатите „Лафуфу“ развија сопствена база на обожаватели. Поради нивната несовршена изработка, искривени лица и погрешни пропорции, некои колекционери ги сметаат за уште поуникатни и пошармантни, па така тие станаа независен културен феномен.

Војна на сите фронтови

Компанијата „Поп Март“ возврати на ударот. Поднесена е тужба против 7-Eleven во САД за свесна продажба на фалсификати и нарушување на трговската марка. Компанијата дури поднесе барање да го заштити и името „Лафуфу“ за полесно да се бори против копиите. Акции за заплена на десетици илјади лажни играчки се спроведуваат и во Кина и во Велика Британија.

Освен финансиската штета, постои и безбедносен ризик. Лажните кукли се толку лошо направени што нивните делови лесно се откинуваат и можат да претставуваат опасност од задушување за малите деца. За да им помогне на купувачите, „Поп Март“ има систем за автентикација преку QR кодови, а фановите развија и свој метод – броење на забите (оригиналите имаат девет).

Сагата за Лабубу и Лафуфу е совршена студија за модерната вирална трговија, каде што огромниот успех неизбежно раѓа паразитски пазар на фалсификати, кој потоа еволуира во сопствена бизарна субкултура. Борбата на „Поп Март“ не е само стандардна битка за интелектуална сопственост, туку и борба против антагонист кој нивниот сопствен бизнис-модел, заснован на недостижност, помогна да се создаде. Чудната привлечност на несовршените „Лафуфу“ кукли открива фасцинантен контра-наратив, каде што достапната копија станува посакуван предмет сама по себе.