‘Дајте ми помладо тело’: Очајниот крик на Новак Ѓоковиќ по поразот од Синер

„Како да ме прегази воз“: Новак Ѓоковиќ со најболната исповед досега, го признава она што го плаши целиот тениски свет

Во редок момент на брутална искреност и ранливост, најдобриот тенисер на сите времиња, Новак Ѓоковиќ (38), ја отвори душата по убедливиот пораз од Јаник Синер во полуфиналето на егзибицискиот турнир „Шест кралеви“ во Ријад. Неговите зборови – „се чувствував како да ме прегази воз“ – не се само опис на еден лош ден, туку болно признание за битката што секој голем шампион на крајот мора да ја води: битката против времето и против новата, помлада и погладна генерација.

Поразот: Кога ученикот ќе го надмине учителот

На теренот во Ријад, доминацијата на Италијанецот Јаник Синер беше апсолутна. Новиот светски рекет број еден го победи својот идол со убедливи 6:4, 6:2, во меч во кој Ѓоковиќ изгледаше немоќно. „Погодуваше од сите агли, се обидував да издржам, беше предобар“, искрено призна српскиот ас, честитајќи му на својот ривал. Овој пораз, иако на егзибициски турнир, е само продолжение на трендот од последната година, во кој Синер се наметна како единствениот играч кој пронајде лек за доминацијата на Ѓоковиќ.

Исповедта: „Ако некој помлад сака да ми го позајми телото…“

Но, вистинската приказна се случи по мечот. Наместо стандардни фрази, Ѓоковиќ со хумор, но и со многу тага, проговори за најголемиот предизвик со кој се соочува на 38 години – физичката издржливост. „Имам тело какво што имам. Благодарен сум на сè што ми дал Бог. Ако некој помлад сака да ми го позајми телото за една година, би го прифатил со задоволство, само да ги победам овие момци“, се пошегува тој на своја сметка.

Оваа изјава е многу повеќе од само шега; таа е јавно признание за реалноста. Таа е гласот на еден шампион кој знае дека неговиот ум е сè уште остар, но неговото тело повеќе не може да го следи убиственото темпо на 15 години помладите ривали.

Крајот на една ера?

На крајот, оваа ноќ во Ријад е симболична. Таа е микрокосмос на она што се случува во светскиот тенис – бавното, но неизбежно предавање на тронот. По две децении на незамислива доминација, „големата тројка“ полека заминува во историјата. Федерер е во пензија, Надал го игра својот последен танц, а сега, дури и „челичниот“ Новак Ѓоковиќ почнува да ги покажува пукнатините.

Неговата исповед не е знак на слабост, туку на огромна ментална сила и самосвест. Таа е доказ за неговата величина, дури и во поразот. Но, таа е и тажен потсетник за сите нас дека ништо, дури ни најголемите спортски династии, не трае вечно. Возот наречен Јаник Синер пристигна, а дури и најголемиот на сите времиња не можеше да го запре.