Ден на одлука во Стразбур: ЕУ го „избугари“ извештајот, македонскиот врв со поделени реакции

Денеска во Европскиот парламент во Стразбур се одржува дебатата и гласањето за извештајот за напредокот на Македонија, во сенка на контроверзниот договор на најголемите политички групации да се отстранат термините „македонски јазик“ и „македонски идентитет“.

Оваа одлука предизвика бура од реакции во македонската јавност и отвори жестока политичка дебата. Одлуката доаѓа по претходниот успех во Комитетот за надворешни работи (АФЕТ), каде беше изгласана формулацијата за „вековен“ македонски јазик, но притисокот од Софија резултираше со целосен пресврт.

Мицкоски: „Голем број европратеници нема да гласаат за талибанското бришење на јазикот“

Премиерот Христијан Мицкоски денеска изрази уверување дека голем број на европратеници нема да го гласаат амандманот. Тој тврди дека добил уверување за тоа од „пријателски пратеници и политички групации“. Тој го нарече чинот на бришење „талибански“ и ја обвини претходната власт на СДСМ и ДУИ дека ја донела државата во оваа ситуација.

Сиљановска: „ЕУ има сериозен проблем со демократијата, ова се политички игри“

Претседателката Гордана Сиљановска-Давкова, пак, со многу поостар тон удри по самата Европска Унија. Таа рече дека ЕУ има „сериозен проблем со демократијата“. Според неа, Унијата покажува дека не е дом на граѓаните, туку е платформа за политички игри. Таа ја обвини ЕУ дека дозволува една земја-членка да ги наметнува своите историски наративи.

Бугарските европратеници слават и поднесуваат нови амандмани

Од бугарска страна, пак, владее триумфализам. Европратеничката Ева Мајдел го нарече ова „огромен успех за Бугарија и за здравиот разум“, додека нејзиниот колега Петар Радев изјави дека ЕП не е историска институција. Во меѓувреме, тие поднесоа и нови амандмани. Со нив се бара Протоколот со Бугарија да влезе во извештајот, а терминот „македонска влада“ да се замени со „влада на Р.С.М.“.

Политичка шизофренија во Скопје, триумфализам во Софија

Од една страна, позитивно е што македонскиот државен врв, за разлика од минатото, покажува јавен и гласен отпор кон она што се перципира како очигледна неправда од Брисел. Ова испраќа порака дека државата нема намера пасивно да прифаќа решенија кои се на нејзина штета и дека е подготвена да се бори за своите позиции.

Сепак, од друга страна, различните и речиси спротивставени реакции на премиерот и на претседателката откриваат или опасен институционален раскол, или лошо координирана „добар полицаец, лош полицаец“ тактика. Додека едниот се надева на помош од „пријатели“ во истите тие партии кои претходно го договориле бришењето на јазикот, другиот ги напаѓа самите темели на демократијата во ЕУ. Ваквата конфузна порака може само да ја ослаби преговарачката позиција на Македонија и да создаде впечаток на несериозност.

На крајот, може да се заклучи дека оваа епизода е уште еден пораз за македонската дипломатија, без разлика на финалниот исход од гласањето. Таа покажува дека прифаќањето на „францускиот предлог“ не ги затвори, туку ги отвори идентитетските прашања и ги внесе во срцето на европските институции. Сè додека Македонија нема единствен, цврст и јасен државен став кој ќе го бранат сите политички чинители, таа ќе остане лесен плен за политичките игри и за националистичките барања на својот источен сосед.