‘Дојдов со празни раце, со празни раце и заминувам’: Трите последни желби на Александар Македонски

‘Дојдов со празни раце, со празни раце и заминувам’: Бесмртната лекција на Александар Македонски од неговата смртна постела

Најголемиот војсководец во историјата, Александар III Македонски, кој го освоил речиси целиот познат свет пред својата 33-та година, на крајот од својот живот се соочил со една реалност што не можел да ја победи – сопствената смртност. Легендата вели дека, додека лежел на смртната постела, ги повикал своите најверни генерали и им соопштил три последни, навидум бизарни желби. Овие желби не биле барања на еден крал, туку длабока, филозофска лекција за човештвото, која одекнува илјадници години подоцна.

Трите желби: Порака до човештвото

Еден од неговите генерали, збунет од чудните барања, побарал објаснување. Александар Македонски ги објаснил своите три конечни желби:

1. „Мојот ковчег да го носат најдобрите лекари.“
2. „Богатството што го собрав – златото и скапоцените камења – да биде посипано по патот до мојот гроб.“
3. „Моите раце да висат испружени надвор од ковчегот, за сите да ги видат.“

Генералот бил шокиран, но Александар Македонски мирно му ја објаснил моќната симболика зад секоја од нив. „Сакам најдобрите лекари да го носат мојот ковчег, за сите да видат дека дури ни тие немаат моќ над смртта“, рекол тој. „Сакам патот да биде покриен со моето богатство, за луѓето да видат дека целото материјално богатство што го стекнав на Земјата, останува на Земјата“. „И сакам моите раце да се веат на ветерот, за луѓето да сфатат дека на овој свет сме дошле со празни раце и дека од него си заминуваме со празни раце“.

Лекцијата за времето: Единственото богатство што не се купува

Потоа, Александар Македонски ја кажал својата најважна поента, откривајќи кое е најдрагоценото богатство што тој, освојувачот на светот, го изгубил – Времето. „Ние не носиме во гробовите никакво материјално богатство. Времето е нашето највредно богатство, затоа што е ограничено. Можеме да стекнеме повеќе богатство, но не можеме да стекнеме повеќе време“, објаснил големиот војсководец.

Оваа филозофска порака е можеби најголемото освојување на Александар Македонски. Во моментот на смртта, тој сфатил дека вистинската вредност не е во златото или во освоените територии, туку во секоја секунда што ја имаме. „Кога некому сме му дале дел од нашето време, ние всушност сме му отстапиле дел од нашиот живот, кој никогаш нема да го вратиме назад. Нашето ВРЕМЕ е нашиот живот! Најдобриот подарок кој можеш да му го подариш на своите најблиски е твоето време“.