во ,

Зошто легендарниот Ристо Шишков бил затворен поради озлогласениот „вербален деликт“

Изложба на фотографии од Ристо Шишков: Потсетување на актерот-маченик кој беше жртва на „вербалниот деликт“

Нова изложба на фотографии што се отвора вечерва во Скопје ќе му оддаде почит на животот и делото на еден од најславните, но и најтрагични македонски актери, Ристо Шишков. Изложбата, организирана од неговото семејство, нуди интимен поглед кон човекот кој не беше само гигант на сцената и филмот, туку и национален симбол на отпорот, затворен од југословенскиот режим поради неговите патриотски убедувања.

Супер Попуст
Банер

Актерскиот гигант

Ристо Шишков беше актер со неверојатна харизма и талент. Како дете-бегалец од Егејска Македонија, тој својот пат го наоѓа во театарот, прво во Струмица, а потоа и на престижната академија во Белград. Во 1964 година станува член на Македонскиот народен театар (МНТ), каде што остварува десетици незаборавни улоги. Неговиот талент го освои и филмското платно, со 11 филмски улоги кои оставија длабока трага.

Жртва на „вербалниот деликт“

Сепак, животот на Шишков е обележан со длабока трагедија. Во 1979 година, тој е уапсен и осуден за „непријателска пропаганда“ според озлогласениот член 133 од Кривичниот законик на СФРЈ, познат како „вербален деликт“. По една банална расправија во кафеана, каде што наводно го бранел македонскиот национален идентитет, тој бил осуден на затворска казна. Оваа тортура целосно му го уништила здравјето, а тој починал набрзо по излегувањето од затвор, во 1986 година.

Симбол на отпорот

Наследството на Ристо Шишков е многу повеќе од неговите улоги; тој е симбол на македонското национално мачеништво и на отпорот против тоталитарниот режим. Приказната за неговиот живот е приказна за човек кој бил прогласен за „државен непријател“, за по независноста на Македонија да биде рехабилитиран и славен како национален херој. Најголем доказ за тоа е престижниот Фестивал на камерен театар во Струмица, кој од 1992 година гордо го носи неговото име.

На крајот, оваа изложба не е само семеен омаж. Таа е важен културен и политички чин – потсетник на едно мрачно време, но и прослава на храброста на еден човек кој одби да молчи и чиј глас, и по смртта, одекнува посилно од било кога.

Сподели:

Напишете коментар

Вашата адреса за е-пошта нема да биде објавена. Задолжителните полиња се означени со *

Мистерија во Арачиново: Пожарот е подметнат со запален сончоглед