Конечно решена мистеријата за ‘рѓата на Месечината: Одговорот доаѓа од Земјата

Земјата „дише“ на Месечината: Конечно е решена мистеријата на ‘рѓата на Месечината, а одговорот лежи во ветрот од нашата планета

Во еден од најпоетските научни заклучоци досега, мистеријата за тоа како на Месечината, тело без кислород, може да се формира ‘рѓа, конечно е решена. Одговорот е неверојатен: кислородот што ја предизвикува ‘рѓата доаѓа директно од Земјата, носен од еден вид на „вселенски ветер“ кој „дува“ од нашата планета кон нејзиниот сателит. Ова откритие не само што решава голема загатка, туку и открива една длабока, невидлива врска помеѓу Земјата и Месечината.

Мистеријата започна во 2020 година, кога вселенските сонди открија присуство на хематит – форма на железен оксид, или обична ‘рѓа – на половите на Месечината. Ова беше огромен шок за научниците, бидејќи за да се формира ‘рѓа, потребни се две работи што ги нема на Месечината: кислород и вода. Уште повеќе, Месечината е постојано бомбардирана од сончевиот ветер, кој е полн со водород – елемент кој го спречува, а не го предизвикува ‘рѓосувањето.

Ветерот од Земјата како извор на кислород

Научниците поставија хипотеза дека кислородот мора да доаѓа од Земјата. Тие веруваа дека кога Месечината поминува низ магнетниот опаш на Земјата, дел од јоните на кислород од нашата горна атмосфера се „однесувани“ кон Месечината. Овој феномен го нарекоа „Земјин ветер“.

Сега, нова студија објавена во „Geophysical Research Letters“ го потврди ова преку лабораториски експерименти. Научниците ги рекреирале условите на површината на Месечината и ги бомбардирале примероците од месечеви минерали богати со железо со јони на кислород. Резултатот бил јасен: јоните на кислород од „Земјиниот ветер“ навистина можат да го оксидираат железото и да создадат хематит.

Космички танц на создавање и уништување

Експериментот, исто така, објаснил зошто ‘рѓата опстојува. Кога Месечината е надвор од заштитата на Земјината магнетосфера, таа е изложена на сончевиот ветер. Научниците покажале дека водородот од сончевиот ветер не е доволно силен за да ја отстрани веќе создадената ‘рѓа. Сепак, водородот кој е дел од „Земјиниот ветер“ е поенергичен и може да го врати процесот наназад. Ова значи дека на површината на Месечината се одвива постојан, суптилен танц: кога Месечината е во магнетниот опаш, Земјата ја „’рѓосува“, а кога е надвор, сончевиот ветер полека се обидува да ја исчисти.

Ова откритие е многу повеќе од само решавање на хемиска загатка. Тоа е прекрасен доказ за динамичната и интимна врска помеѓу нашата планета и нејзиниот природен сателит. Тоа покажува дека дел од нашата атмосфера, дел од воздухот што го дишеме, постојано патува низ вселената и остава свој траен печат на површината на Месечината. На некој начин, Земјата буквално „дише“ врз својата придружничка, полека боејќи ја во црвено.