Меморијата на кучето: Мирисот и звукот се клучни за долгорочно сеќавање

КАКО КУЧИЊАТА ГИ ПАМЕТАТ СОПСТВЕНИЦИТЕ: Тие не „вртат филмови“ како луѓето, нивната меморија е поврзана со мирис и чувства

Дали кучињата ги паметат своите сопственици? Ова е прашање што често ги мачи сопствениците, особено кога мораат да се одвојат од нив. Одговорот е апсолутно да, но начинот на кој тие го прават тоа е фасцинантен и фундаментално различен од човечкиот. Додека ние паметиме преку визуелни слики, еден вид „филмови“ во главата, кучињата го паметат светот преку асоцијации, мириси и чувства.

Експертите објаснуваат дека меморијата кај кучињата се дели на краткорочна и долгорочна. Краткорочната трае само неколку минути – на пример, каде ја оставиле играчката. Ова е причината зошто нема смисла да го карате кучето за нешто што го направило пред неколку часа; тоа едноставно не се сеќава на тоа.

Меморија водена од носот и срцето

Долгорочната меморија, каде што се сместени сопствениците, функционира поинаку. Кучињата не се сеќаваат на вашиот лик на ист начин како вие. Наместо тоа, тие создаваат длабоки асоцијативни врски. Најсилните „активатори“ за нивната меморија се мирисот и звукот.

Кога вашето куче ќе го пронајдете како спие на вашите влечки или на облека што сте ја носеле, тоа не е случајно. Тоа го прави бидејќи вашиот мирис го поврзува со чувство на сигурност, удобност и љубов. Истото важи и за траумите; куче кое било малтретирано може да реагира со страв на одреден звук (како тропкање на клучеви) што го потсетува на трауматичниот настан.

Повеќе од само сеќавање – тие го паметат чувството

Значи, дали кучињата ги паметат луѓето? Да. Кога ќе ве видат по долго време, тие можеби не се сеќаваат на конкретен настан, но во нив веднаш се буди „активаторот“ кој им вели: „Ова е личноста со која се чувствувам среќно и безбедно“. Токму затоа нивната радост е толку чиста и експлозивна. Тие не се сеќаваат на минатото, туку на чувството што им го давате.