Митовите за Принцот на темнината: Дали Ози Озборн навистина одгриза глава на жив лилјак?

Дали Ози Озборн навистина одгризал глава на жив лилјак? По неговата смрт, сеќавањата на најозлогласениот мит во рокенролот се враќаат, а вистината е побизарна, но и помалку гротескна отколку што мислите.

По смртта на хеви метал иконата Ози Озборн на 22 јули, медиумите и фановите одново ги отворија приказните од неговиот бурен живот. Една од нив, која го дефинираше неговиот имиџ како „Принц на темнината“, е озлогласениот инцидент од 20 јануари 1982 година, кога наводно одгризал глава на жив лилјак на сцена. Но, што навистина се случило таа вечер во Ајова?

Вистината открива дека инцидентот не бил случајност, туку дел од бизарен ритуал кој излегол од контрола.

Вистината за лилјакот: Бил мртов уште пред концертот

Легендарниот настан не бил изолиран ексцес. На таа турнеја, Ози имал ритуал да фрла парчиња сурово месо кон публиката. Фановите почнале да возвраќаат, фрлајќи разни предмети на сцената. Таа вечер, 17-годишниот Марк Нил фрлил мртов лилјак, кој неговиот помал брат го донел дома.

Озборн, мислејќи дека станува збор за гумена играчка, го зел и го гризнал. „Веднаш почувствував топла, леплива течност, а потоа и главата се трзна во мојата уста“, напиша тој во својата автобиографија. Иако лилјакот бил мртов, Ози морал да прими серија болни инјекции против беснило.

Од гулаби до Аламо: Инцидентите што го создадоа митот

Инцидентот со лилјакот не бил единствен. Девет месеци претходно, на состанок со дискографската куќа CBS, наместо да пушти гулаби како симбол на мир, Ози им ги одгризал главите, по што веднаш бил избркан. Овие шокантни испади, заедно со неговата неконтролирана консумација на алкохол и дрога, беа причината поради која беше исфрлен дури и од сопствениот бенд, „Black Sabbath“.

Архитектура на митот

Легендата за Ози и лилјакот е совршен пример за тоа како се создава рокенрол митологија. Иако фактите покажуваат дека инцидентот бил комбинација на бизарен ритуал и погрешна проценка, приказната која остана е многу помоќна. Таа не е само за еден шокантен чин, туку е за намерното градење на имиџот на „Принцот на темнината“ – имиџ кој Ози и неговата сопруга и менаџерка Шерон, мајсторски го негуваа.

На крајот, не е ни важно дали лилјакот бил жив или мртов. Важно е што Ози беше единствениот човек на планетата за кој публиката беше подготвена да поверува дека би направил такво нешто. Токму во таа перцепција лежи неговата уникатност и клучот за неговата бесмртна слава.