Мицкоски: Бугарија сака да ја уништи македонската нација, маските паднаа

Премиерот Христијан Мицкоски со остра реакција по усвојувањето на извештајот за Македонија во Европскиот парламент, во кој беа избришани македонскиот јазик и идентитет.

Ова, според него, е тажен ден за европската демократија, но и момент на освестување. Тој оцени дека ова е уште еден доказ за вистинските намери на нашиот источен сосед.

„Обид за асимилација и уништување на македонскиот идентитет“

„Бугарија има јасна агенда и план. И тој план е да ја уништи македонската нација и македонскиот идентитет,“ изјави Мицкоски. Тој рече дека со ова гласање конечно се потврдило дека проблемот не е во правата на бугарското малцинство. Вистинскиот проблем, според него, е негирањето на македонскиот идентитет.

Тој ја обвини и претходната власт на СДСМ и ДУИ. Ги нарече одговорни за „предавството“ што го направиле со прифаќањето на преговарачката рамка. Рамка која, според него, го овозможила ова понижување.

„Пирова победа за непријателите, вистината излезе на виделина“

И покрај поразот, Мицкоски се обиде да најде и позитивна страна. „Ова е пирова победа за непријателите на Македонија,“ рече тој. „Маските паднаа. Сега можеме на Европа да ѝ кажеме дека вистината излезе на виделина.“

Тој смета дека сега на сите им е јасна асимилаторската политика на Бугарија. Премиерот им се заблагодари на сите европратеници, како Ирена Јовева, кои застанаа во одбрана на Македонија. Тој го нарече бришењето на јазикот и идентитетот „талибански чин“.

Критички осврт: Пораз претворен во политички капитал

Од една страна, реакцијата на премиерот Мицкоски е очекувана и политички разбирлива. Соочен со јасен дипломатски пораз, тој го прави единственото можно нешто – вината ја лоцира кај политичките противници (претходната власт) и кај надворешниот фактор (Бугарија). Ова е класична стратегија за консолидирање на домашната јавност и за зајакнување на сопствената позиција како „бранител“ на националните интереси.

Сепак, од друга страна, наративот дека ова е некаква „победа“ бидејќи „маските паднале“ е опасен и потенцијално штетен. Тој може да води кон самозалажување. Вистината е дека маските на бугарската политика се одамна паднати за секој што сакаше да види; ова не е ново откритие. Претворањето на јасен пораз во наводна победа на вистината можеби звучи добро за домашна употреба, но во ходниците на Брисел тоа се чита како немоќ и недостаток на реална стратегија за справување со проблемот. Оптимизмот што тој го искажа само еден ден пред гласањето, сега изгледа целосно неубедливо.

На крајот, може да се заклучи дека вистинскиот предизвик за оваа Влада не е да го објасни овој пораз, туку да изгради стратегија со која ќе ги спречи идните. Наместо да се фокусира на тоа кој е виновен, Владата мора да понуди конкретен и остварлив план за тоа како понатаму. „Пировата победа“ е сепак пораз, а вистината што „излезе на виделина“ е само потврда за суровата реалност со која Македонија ќе мора да се соочува уште долго време. За надминување на таа реалност е потребна мудрост и државничко единство, а не само гневни прес-конференции.