Монах од Света Гора со едноставни зборови објаснил кои луѓе се најбогати, а кои се најсилни

Мудростите на рускиот монах Симеон Атонски и денес претставуваат темел за разбирање на суштината на животот.

Монахот Симеон живеел од 1866 до 1938 година. Најголемиот дел од својот живот го поминал во срцето на Света Гора. Неговите мисли се најдобри патокази кон среќата и задоволството. Тие ја облагородуваат душата на човекот.

„Среќата е спокој на умот,“ истакнал тој. „Таа доаѓа кога ќе престанеме да тежнееме кон работите кои ги немаме. И кога ќе почнеме да го цениме тоа што го имаме.“

Патот кон мирот и мудроста: Дарување, простување и молчење

Според монахот, најретката вистина е дарувањето. Во дарувањето го наоѓаме вистинското и суштинско богатство. Најдобрата вештина, пак, е простувањето. Во него ја наоѓаме својата вистинска слобода. Најтешката вистина која треба да се совлада е молчењето. Во него го наоѓаме бесценетиот мир на умот. Најважната вештина е поставувањето прашања. А најмудрата е слушањето, во кое ја откриваме блискоста.

Најголемите пороци: Суетата, празните зборови и љубовта кон парите

Симеон Атонски предупредува и за штетните навики. Според него, најнепријатна навика е суетата. Во суетата, човекот ја губи својата суштина. Најштетна навика е многу зборување. Во празното зборување се губи тежината на зборовите.

Тој го идентификува и најсиромашниот човек. Тоа не е оној кој нема пари. Најсиромашен е оној којшто премногу сака пари. Во љубовта кон материјалното богатство, го губиме она вистинското богатство.

Вистинската сила и вистинската слабост

Монахот зборува и за тоа кој е навистина моќен. Најмоќна личност е онаа којашто ја разбира вистината. Во вистината ја наоѓаме нашата сила. Спротивно на тоа, најслабата личност е онаа што себеси се смета за силна. Во самобендисаноста ја губиме вистинската сила. Најпаметната личност е онаа којашто внимава на своето срце. Во срцето го наоѓаме вистинскиот пат низ животот.

Знаци на здрава душа и патот до бесмртноста

Според Симеон, постојат јасни знаци за состојбата на душата. Знак на здрава душа е верата. Во неа ја наоѓаме сигурноста. Знак на болна душа е безнадежноста. Во неа го губиме патот кон светлината. Знак на добри дела е смиреноста на умот. Најблизок до Бога е милосрдниот човек.

На крајот, тој го открива и клучот за вечноста. Личноста која никогаш нема да умре е онаа којашто ги сака другите. Во љубовта кон другите ја наоѓаме бесмртноста на душата. Ова е најголемата мудрост што ја оставил.