Науката потврди: Вашата мачка го знае своето име, само не ѝ е грижа

Вашата мачка не е глупава, туку само ве игнорира: Науката што објаснува зошто го знае своето име, но избира да не ве послуша

Секој сопственик на мачка ја знае оваа ситуација: со часови го довикувате името на вашиот миленик, додека тој седи на само неколку метри од вас, лежерно гледајќи низ прозорецот. Дали мачката навистина не го разбира своето име или пак се работи за врвен чин на аристократско игнорирање? Науката конечно го дава одговорот, кој е фасцинантна мешавина од интелигенција, еволуција и чиста мачешка природа.

Мистеријата беше разрешена во 2019 година со студија спроведена од јапонската научничка Ацуко Саито. Нејзиниот тим користел метод наречен „хабитуација-дисхабитуација“. На мачките им биле пуштани снимки од гласови кои изговарале различни именки со слична должина и акцент како нивното име. Како што се очекувало, мачките брзо губеле интерес. Но, кога ќе го слушнеле своето вистинско име, тие покажувале јасна реакција – ги мрдале ушите, ја вртеле главата или испуштале звук. Ова докажало дека тие не реагираат само на познат глас, туку го препознаваат специфичниот звучен склоп на своето име како нешто значајно и лично.

Па, ако знаат, зошто не доаѓаат? Одговорот лежи во нивната еволуциска историја, која е дијаметрално спротивна од онаа на кучињата. Кучињата биле активно припитомени и селективно одгледувани со илјадници години за да соработуваат со луѓето – за лов, чување стада или заштита. Нивниот опстанок зависел од послушноста кон човекот. Мачките, од друга страна, се „самоприпитомиле“. Тие биле привлечени од глодарите во првите човечки населби и земјоделски складишта, влегувајќи во партнерство од заедничка корист, а не во однос на господар и слуга. Нивниот предок, африканската дива мачка, е осамен ловец. Таа никогаш немала потреба да следи наредби за да преживее. Таа независност е длабоко вкоренета во нивната ДНК.

Иако можеби нема да дотрчаат, мачките сепак комуницираат дека ве слушнале. Обрнете внимание на суптилните сигнали: благо мрдање на увото во ваша насока, лесно треперење на опашката, или најважниот знак на доверба – бавното трепкање. За мачката, овој гест е еквивалент на вербално признание, начин да каже: „Те слушам, те препознавам и сè е во ред меѓу нас“.

Анализа: Да се заслужи љубовта, а не да се командува

Односот помеѓу човекот и мачката не е хиерархиски, туку е однос меѓу двајца рамноправни цимери кои одлучиле да го делат просторот. Токму оваа карактеристика е она што ги прави толку привлечни за многу луѓе. За разлика од кучето, чија љубов често е безусловна и послушна, приврзаноста на мачката мора да се заслужи. Нејзината афекција се чувствува како подарок, а не како обврска. Сепак, можете да ја зголемите веројатноста вашата мачка да реагира попозитивно на своето име преку создавање на позитивна асоцијација. Користете го нејзиното име често пред хранење, галење или давање награда. Избегнувајте да го користите кога ја карате или кога треба да ја ставите во транспортер. На крајот, разбирањето на нивната природа е клучот – вашата мачка не ве игнорира за да ве налути, таа едноставно се однесува како мачка.

Дали некогаш сте се почувствувале глупаво довикувајќи ја вашата мачка без никаква реакција? Не сте сами. Науката има одговор – таа ве слуша и разбира совршено. Причината за игнорирањето е многу подлабока отколку што мислите…