Пет сигнали дека веќе сте жртва на корпоративно исклучување

Кои се сигналите дека работникот се соочува со „тивок отказ“

„Тивкиот отказ“ не е формално отпуштање, туку стратегија со која работодавачот ги прави условите неподносливи, оставајќи го вработениот сам да си замине.

### Што значи „тивок отказ“?
Се работи за практика сè почеста во корпоративниот свет – особено во големите компании со хибриден модел на работа. Наместо директен разговор и фер процес, некои менаџери користат тактики што ја поткопуваат мотивацијата и психолошката стабилност на вработениот.

Истражување на **HRTech од 2025 година** на повеќе од 1.000 американски менаџери откри дека 53% признале дека користат некаква форма на „тивко отпуштање“. Главните мотиви се избегнување на тужби за неправедно отпуштање и неплаќање отпремнина.

### Сигналите што не треба да ги игнорирате
– **Одземање на клучни задачи** – ако проектите на кои сте вложувале труд одеднаш се предадени на други, тоа е јасна порака.
– **Доделување тривијални обврски** – наместо предизвици, добивате задачи под вашето ниво на квалификации.
– **Исклучување од комуникации** – не ве вклучуваат во состаноци, дискусии или планирање на нови иницијативи.
– **Недостаток на повратни информации** – вашата работа минува незабележано, без пофалби или критики, што укажува дека не ве гледаат како дел од иднината на тимот.

### Зошто менаџерите го прават тоа?
Многу раководители немаат обука за водење на тешки разговори, особено во хибридни услови. Наместо искрен дијалог, се избира манипулативен пристап – чекор по чекор работникот да биде изолиран и демотивиран.

### Како да реагирате?
Експертите по човечки ресурси советуваат:
– Водете детална евиденција за комуникацијата и обврските.
– Разговарајте директно со менаџерот и побарајте транспарентност.
– Не доживувајте го тоа како крај на кариерата – во многу случаи, ова е знак дека е време за нова средина каде трудот навистина се цени.

### Критичка анализа
„Тивок отказ“ е симптом на корпоративна култура која избегнува одговорност. Наместо градење доверба и отвореност, некои компании претпочитаат пасивна агресија. Тоа ја разорува мотивацијата на тимот и го поткопува угледот на компанијата. Во ера на талент каде луѓето имаат повеќе избори од кога било, ваквата практика може да биде опасна по самите работодавачи.