Сите го сакаме мирисот на темјан: Дали навистина го лечи телото и “убива вирусите”

Темјанот има културна и ритуална вредност, аромата може да делува умирувачки, но нема клинички докази дека горењето „убива вируси“ или „ги лечи белите дробови“.

Горењето темјан ослободува фини честички (PM2.5/PM10) и летливи органски соединенија кои лесно навлегуваат во дишните патишта. Кај чувствителни лица — астма, ХОББ, алергии — чадот може да предизвика кашлица, печење во грло, свирење при дишење или отежнато дишење. Дури и кај здрави лица, долготрајно изложување во затворен, невентилиран простор ја влошува внатрешната воздушна средина. Затоа, редовното „исчадување“ на домот како превенција од вируси е погрешна и потенцијално штетна практика.

Темјан ≠ лек: Разликата меѓу смола, масло и медицински докази

Смолата од Boswellia содржи босвелиски киселини кои во одредени услови покажуваат антиинфламаторно дејство. Тоа не е исто што и вдишување чад: лабораториските резултати за екстракти или масла не значат дека горењето дома е ефикасна или безбедна „терапија“. Нема клинички испитувања што докажуваат дека чад од темјан стерилизира воздух во живеалишта или лекува белодробни заболувања. Тврдењата дека „убива вируси во телото“ не се поткрепени со медицински докази.

Практична рамнотежа и безбедност

Ако го сакате мирисот од културни или лични причини, користете го умерено: кратко палење, отворен прозор или вентилација и целосно гасење по ритуалот. Избегнувајте чад во присуство на деца, трудници, постари и лица со респираторни болести. За пријатен мирис без согорување, одберете некомбустивни алтернативи (електрични дифузери со проверени масла, редовно проветрување). За здравје на белите дробови, доказно ефикасни мерки се вакцинација според препорака, миење раце, проветрување, одржување чисти површини и — по потреба — консултација со лекар.