Сите технолошки кралеви дојдоа на вечера кај Трамп, освен еден

Самит на „непријатели“: Трамп ги собра технолошките кралеви во Белата куќа, но отсутниот Маск ја украде целата претстава

Во собир кој ја претставува мапата на глобалната моќ во 2025 година, американскиот претседател Доналд Трамп беше домаќин на вечера за извршните директори на најголемите технолошки компании. На иста маса седнаа Марк Закерберг, Тим Кук, Сем Алтман и Бил Гејтс. Но, веста на вечерта не беше кој бил таму, туку кој демонстративно отсуствуваше: Илон Маск. Овој собир не беше пријателска средба, туку комплексен политички маневар во односот помеѓу Вашингтон и Силиконската долина, кој се движи на тенката линија помеѓу сојузништво и отворено непријателство.

Трамп, во свој стил, ги поздрави присутните како „група со висок коефициент на интелигенција“ која го револуционизира бизнисот. Сепак, вечерта беше исполнета со тензија и контрадикторности. Најилустративен беше моментот кога Бил Гејтс, еден од најголемите светски поборници за вакцинација, зборуваше за потребата од развој на нови вакцини, само за неколку моменти подоцна Трамп да го одбрани својот министер за здравство, Роберт Ф. Кенеди Џуниор, најпознатиот светски скептик за вакцини. Трамп изјави дека му се допаѓа што Кенеди има „различен став“, совршено доловувајќи го својот однос кон научниот консензус.

Сапунската опера Трамп-Маск продолжува

Во центарот на вниманието беше празниот стол на Илон Маск. Иако од Белата куќа потврдија дека бил поканет, Маск на својата социјална мрежа Х изјави дека „за жал не можел да присуствува“. Ова отсуство доаѓа по периодот на јавни несогласувања помеѓу двајцата, каде што Маск ја критикуваше администрацијата и најавуваше формирање на своја партија. Трамп, пак, неодамна во едно интервју јавно го анализираше Маск, нарекувајќи го „80% супергениј, а 20% има некои проблеми“. Овој однос на топло-ладно е судир на две огромни ега, а отсуството на Маск од вечерата е јасен чин на дистанцирање и моќен политички сигнал.

Неизговорениот договор во собата

Оваа вечера, како и целиот однос на Трамп со технолошките гиганти, е фундаментално трансакциска. Овие директори и Трамп не се природни идеолошки сојузници. Сепак, тие се врзани со заедничка потреба. Технолошките компании мораат да соработуваат со власта за да го заштитат својот бизнис од регулации и антимонополски тужби. За возврат, Трамп од нив бара две работи: огромни инвестиции во американско производство за да ја зајакне својата „Америка на прво место“ агенда и, премолчено, поповолен третман на неговите ставови на нивните семоќни платформи. Овој собир не беше средба на пријатели, туку на ривалски империи кои преговараат за своите интереси. Секоја покана, секој говор и секој празен стол е внимателно пресметан потег во една многу поголема игра за моќ, која ќе ја дефинира иднината на технологијата и политиката.