Хаос во американската надворешна политика: САД праќаат „Патриот“ во Украина, сакаат средба со Кина, а отпуштаат 1.300 дипломати

Надворешната политика на САД денеска испрати серија на контрадикторни, но исклучително значајни сигнали до светот.

Овие потези се однесуваат на три клучни теми: војната во Украина, односите со Кина и внатрешната реформа на американската администрација. Тие покажуваат комплексен и често непредвидлив пристап во меѓународните односи.

Потврдено: Нов и софистициран систем „Патриот“ за Украина

Претседателот Доналд Трамп официјално потврди дека САД ќе ѝ испорачаат уште еден систем за противвоздушна одбрана „Патриот“ на Украина. Оваа одлука доаѓа по директен апел од украинскиот претседател Володимир Зеленски. Таа претставува значајна поддршка за одбраната на Украина од руските воздушни напади.

Рубио: „Големи се шансите за скорешна средба меѓу Трамп и Си“

Во исто време, американскиот државен секретар Марк Рубио изјави дека постојат „големи шанси“ за скорешна средба меѓу претседателот Трамп и кинескиот претседател Си Џинпинг. Оваа изјава доаѓа по неговата тензична средба со кинескиот министер за надворешни работи во Малезија. Таа сигнализира желба за одржување на дијалог на највисоко ниво, и покрај големите разлики.

Стејт департментот започна со отпуштање на 1.300 вработени

Додека се случуваат овие дипломатски активности, Стејт департментот започна со процес на отпуштање на повеќе од 1.300 свои вработени. Ова е дел од планот за намалување на федералната бирократија. Овој план беше предводен од поранешниот советник Илон Маск. Овој потег се смета за дел од борбата на Трамп против таканаречената „длабока држава“.

Овие навидум неповрзани вести, кога ќе се стават една до друга, даваат совршена слика за надворешно-политичката доктрина на Доналд Трамп. Од една страна, испраќањето на систем „Патриот“ е позитивен и конкретен чин на поддршка за еден сојузник кој е под напад, а најавата за можна средба со кинескиот претседател е прагматичен потег кој покажува свесност дека со ривалите мора да се разговара.

Сепак, од друга страна, масовното отпуштање на искусни дипломати од Стејт департментот е чин на институционално самоосакатување. Тоа ја поткопува способноста на САД долгорочно да води комплексна и кохерентна надворешна политика. Оваа контрадикторност – каде што претседателот сака да води лична, директна дипломатија, но истовремено го уништува професионалниот апарат што треба да ја спроведе – е крајно опасна.

На крајот, може да се заклучи дека американската надворешна политика станува сè повеќе непредвидлива и зависна од личните инстинкти и одлуки на еден човек, наместо од долгорочна и промислена стратегија. Додека потезите како испраќањето на „Патриот“ носат краткорочни позитивни ефекти, уништувањето на професионалната дипломатска служба може да има катастрофални последици за американското влијание и за глобалната стабилност во годините што доаѓаат.