Човек преживеа 96 часа заробен во лифт без храна и вода

Кошмар во сопствениот дом: Човек поминал 4 дена заробен во лифт без храна и вода, а го спасил еден пропуштен повик

Тоа е страв кој се крие во потсвеста на секој што користи лифт: што ако заглавам? За еден постар човек од германскиот град Оснабрик, овој страв се претвори во четиридневен хорор. Тој поминал 96 часа заробен во лифтот во сопствената семејна куќа, без храна, вода и без можност да повика помош, во приказна за преживување која е истовремено и застрашувачка и длабоко човечка.

Инцидентот, кој полицијата го потврди неодамна, се случил кога човекот, на возраст од околу 75 години, влегол во домашниот лифт. Поради дефект на осигурач, лифтот застанал помеѓу катовите, а алармното копче за итни случаи станало неупотребливо. Бидејќи немал мобилен телефон со себе, тој останал целосно отсечен од светот, заробен во тесен метален простор.

Деновите минувале во темнина и тишина. Фотографиите од внатрешноста на лифтот, објавени по спасувањето, сведочат за неговиот очај. Панелните плочи од ѕидовите биле откорнати, а металните делови искривени, во очигледен, но неуспешен обид да се ослободи или барем да привлече нечие внимание.

Спасот дошол благодарение на синот

По неколку дена во кои не можел да стапи во контакт со својот татко, загрижениот син ја алармирал полицијата. Кога полицајците пристигнале во куќата, слушнале слаб глас кој допирал од внатрешноста на лифтот. Откако конечно го ослободиле, го пронашле човекот во состојба на целосна исцрпеност и тешка дехидратација. Тој веднаш бил пренесен во болница. Според медицинските проценки, човекот бил на самиот раб на преживувањето, бидејќи организмот може да издржи без вода само три до пет дена.

„Никогаш не сум ве сакал“ – гестот што ги насмеа сите

Откако целосно се опоравил, човекот ги поканил двајцата полицајци кои го спасиле на кафе за лично да им се заблагодари. Во тој момент, тој им раскажал нешто што ги насмеало, но и ги трогнало. „Како љубител на брзи автомобили, никогаш не сум ја сакал полицијата“, им рекол тој, „но во тој момент, бев најсреќниот човек на светот кога го слушнав гласот на еден од вас“.

Овој инцидент е морничав потсетник за нашата зависност од технологијата и за тоа колку брзо нашиот безбеден дом може да се претвори во затвор кога таа ќе откаже. Но, тоа е и приказна за издржливоста на човечкиот дух и за важноста на семејните врски. На крајот, не го спаси технологијата, туку грижата на неговиот син. А хуморот, дури и во најтешките моменти, останува универзален јазик кој нè поврзува и ни помага да го надминеме стравот.