Језиво предупредување од човекот што го преживеа пеколот во Хирошима

На 80-годишнината од атомското бомбардирање на Хирошима, еден од последните преживеани, Тошијуки Мимаки, испраќа застрашувачко предупредување дека светот денес се соочува со својата „најопасна“ ера.

Овој 83-годишен активист, чие здружение ја доби Нобеловата награда за мир, вели дека заканата од нуклеарно оружје е поголема од кога било.

This man survived war’s first nuclear bombing – and has a stark warning for us all

Read more 🔗 https://t.co/ORurkEgwOx

— Sky News (@SkyNews) August 6, 2025

Сеќавања на блесокот и тишината

Мимаки имал само три години кога била фрлена бомбата. „Она што го паметам е дека си играв надвор и блесна“, се присетува тој. „Бевме 17 километри од хипоцентарот. Не слушнав тресок, не слушнав никаков звук, но мислев дека е гром“.

Тој опишува како попладнето почнале да пристигнуваат голем број луѓе. „Некои имаа целосно расчупана коса, искината облека, некои носеа чевли, некои не, и сите бараа вода“. Неговиот татко се вратил дома дури четвртиот ден. Преживеал бидејќи бил во подрум. Кога излегол, градот Хирошима повеќе не постоел.

Живот со стигма и болка

Ужасот не завршил на 6 август 1945 година. Преживеаните, познати како „Хибакуша“, со децении страдале од последиците на радијацијата, како и од социјална стигма. Многумина биле избегнувани при вработување или склучување брак.

Мимаки носи и длабока психолошка траума. Тој се сеќава на девојче на негова возраст, кое се разболело заедно со него од труење со радијација. „Таа умре, а јас преживеав“, вели тој со тежина во гласот. Тој настан го поттикнал да го посвети животот на активизмот.

„Осумдесет години никој не слуша“

Денес, Мимаки е длабоко загрижен. „Сега е најопасната ера. Русија би можела да употреби нуклеарна бомба, Северна Кореја би можела, Кина би можела“, вели тој, додавајќи: „А претседателот на САД, Трамп, тој е целосен хаос. Апелираме и апелираме, но тие не слушаат“. Неговата порака, на 80-годишнината од трагедијата, е јасна: „Ние сме Хибакуша. Никогаш повеќе не смееме да создадеме нови Хибакуша“.

Сведоштвото на Тошијуки Мимаки ја претвора 80-годишнината од Хирошима од историска комеморација во итно современо предупредување. Неговата приказна е моќен мост помеѓу незамисливиот ужас од минатото и опипливите нуклеарни грижи на сегашноста. Трагедијата на Хибакуша не е само во нивното страдање, туку и во стравот дека нивниот доживотен активизам може да биде залуден, што е морничав потсетник дека капацитетот за уништување сè уште постои.