38 лица затруени со салмонела во фабрика во Прилеп, бактеријата пронајдена во тартар сос и салата со јајца

Вкупно 38 лица се затруле со салмонела минатиот месец, откако јаделе храна во кујната на една фабрика во Прилеп.

Ова го покажува последниот месечен извештај на Институтот за јавно здравје. Според информациите, станува збор за епидемија на труење со храна која се случила во периодот од 12 до 19 јуни. Сите заболени имале симптоми како дијареа, висока температура, повраќање и грчеви.

11 лица хоспитализирани, кујната привремено затворена

Лабораториските испитувања потврдиле присуство на бактеријата *Salmonella enteritidis*. Бактеријата била пронајдена во земените мостри од „тартар сос“ и во брис од сад со салата со јајца. Ова потврдува дека епидемијата е поврзана со производи кои содржат јајца.

Од вкупно 38 заболени лица, 11 биле хоспитализирани на Инфективното одделение во болницата во Прилеп. По инцидентот, Агенцијата за храна и ветеринарство (АХВ) издала решение за привремено затворање на кујната. Таа била затворена сè додека не се отстранат сите констатирани неправилности.

Институтот за јавно здравје го потврди случајот

Од Институтот за јавно здравје потврдуваат дека ова била една од трите епидемии на труење со храна кои биле регистрирани во текот на месец јуни во целата држава. Сепак, оваа во Прилеп била убедливо најголема според бројот на заболени лица.

Критички осврт: Системска контрола или инцидент што чека да се случи?

Од една страна, позитивно е што системот за јавно здравје реагирал соодветно откако веќе се случил инцидентот. Брзото земање на мостри, лабораториската потврда на причинителот и привременото затворање на кујната од страна на АХВ се чекори кои покажуваат дека институциите имаат воспоставени протоколи за реакција во вакви кризни ситуации. Транспарентното известување преку месечниот извештај е исто така за поздравување, бидејќи ја информира јавноста.

Сепак, од друга страна, самиот факт што воопшто може да дојде до масовно труење во фабричка менза, каде што секојдневно се хранат стотици работници, е крајно алармантен. Ова отвора сериозни прашања за превентивната контрола. Ова не е само изолиран инцидент, туку е доказ за потенцијални системски пропусти во контролата на безбедноста на храната. Каде затаила контролата пред производите со јајца да бидат послужени на работниците? Дали се почитуваат ХАСАП стандардите? Дали постојат редовни и суштински, а не само формални инспекции?

На крајот, може да се заклучи дека иако реакцијата на институциите по труењето била соодветна, овој случај е сериозно предупредување. Безбедноста на храната, особено во објекти за масовна исхрана, не смее да се потпира само на реакција откако веќе ќе се случи најлошото. Потребен е ригорозен, континуиран и бескомпромисен систем на превенција и на контрола. Во спротивно, секое ново масовно труење ќе биде само уште еден доказ дека како систем и како општество не сме научиле ништо од претходните грешки.