5-те Најевтини европски градови, каде што храната чини три пати помалку отколку во Швајцарија

Дали Европа е навистина поевтина од Америка? Ново истражување ги открива најскапите и најевтините градови за храна.

Едно од најчестите прашања при патување или планирање на преселба е колку чини секојдневниот живот. Новиот „Индекс на прехранбени производи“ на истражувачкиот институт на „Дојче Банк“ дава фасцинантен увид во цените на една типична потрошувачка кошничка низ најголемите светски градови. Резултатите се изненадувачки: иако Швајцарија го држи тронот на најскапи, повеќето европски градови се значително поевтини за храна од САД, а некои источноевропски престолнини се вистински „рај“ за буџетот.

Швајцарија на врвот, Будимпешта на дното

Истражувањето користи споредба каде што Њујорк е основна линија со индекс 100. Најскап град во Европа (и во светот) е Женева, со индекс 106, што значи дека кошничка што во Њујорк чини 100 евра, таму чини 106 евра. Веднаш зад неа е Цирих (103). Спротивно на нив, најевтини на листата се Будимпешта и Варшава, со индекс од само 37. Ова значи дека истата кошничка таму чини само 37 евра.

Големите западноевропски метрополи како Париз (71), Осло (78) и Лондон (62) се значително поевтини од Њујорк, но сепак многу поскапи од југот и истокот на Европа, каде што Мадрид (46) и Атина (под 55) нудат далеку попристапни цени.

Каде е Скопје на мапата?

Според податоците од базата Numbeo, која ја користи и „Дојче Банк“, Скопје е за 63,2% поевтино од Њујорк кога станува збор за трошоците за живот без кирија. Цените на храната се релативно ниски во споредба со европскиот просек. Иако насловот на оригиналниот текст тврдеше дека Македонија има најевтини портокали, тоа не е точно – земјите-производители како Шпанија имаат пониски цени. Сепак, нашето локално производство останува достапно.

Повеќе од само цени – приказна за куповната моќ

Ова истражување открива една важна замка: ниските цени не значат автоматски и висок стандард. Клучниот фактор што недостасува е куповната моќ, односно колку од просечната плата е потребна за да се наполни потрошувачката кошничка. На пример, иако кошничката во Цирих чини речиси три пати повеќе од онаа во Будимпешта, просечната плата во Цирих е повеќе од шест пати повисока.

Ова значи дека на еден жител на Будимпешта му е релативно потешко да си ги дозволи основните намирници отколку на жител на Цирих. Истата логика важи и за Скопје. Иако нашите цени се номинално ниски, кога ќе се споредат со просечната македонска плата, товарот на трошоците за храна е значително поголем отколку во богатите западноевропски земји. На крајот, оваа анализа не е само за тоа каде е најевтино пивото, туку и за длабоките економски разлики кои го дефинираат животот во различни делови на светот.