Повеќе не е тешко да се добие германски пасош: Новиот закон предизвика навала од странци

Бројот на странци кои земаат германско државјанство е во огромен пораст, а причината за тоа е новиот, либерализиран закон.

Германската влада ги олесни процедурите со цел да привлече квалификувана работна сила. Но и да ги интегрира долгогодишните жители во општеството. Оваа одлука предизвика големо внимание низ целиот свет.

Кои се клучните промени во законот?

Најважната промена е што странците повеќе не мораат да се откажат од своето оригинално државјанство. Со тоа, сега е дозволено двојно државјанство, што беше најголемата пречка за многумина. Покрај тоа, скратен е и рокот за добивање на државјанство.

Наместо досегашните осум години, сега потребниот период на легален престој е намален на пет години. За оние кои ќе покажат „посебни достигнувања во интеграцијата“, како што е одлично познавање на јазикот или волонтерска работа, рокот е скратен на само три години.

Најбројни нови државјани се од Сирија, Турција и Ирак

Според статистичките податоци, овие промени веќе даваат резултати. Бројот на натурализации е значително зголемен. Најголемата група на нови германски државјани доаѓа од Сирија. По нив следуваат граѓаните од Турција и од Ирак. Ова ги одразува миграциските бранови од изминатите години. Голем дел од новите граѓани се населиле во главниот град Берлин.

Прагматизам наспроти идентитетски стравувања

Од една страна, новиот германски закон е исклучително прагматичен и модерен одговор на два клучни проблема со кои се соочува Германија: демографската криза и сериозниот недостаток на работна сила. Со олеснувањето на процедурите и со дозволувањето на двојно државјанство, Германија станува далеку поконкурентна на глобалниот пазар на таленти. Наместо да ги третира долгогодишните жители како странци, таа ги интегрира во општеството, давајќи им политички права и чувство на припадност, што е позитивен и храбар чекор напред.

Сепак, од друга страна, оваа нагла и масовна промена не доаѓа без своите предизвици. Ваквата брза натурализација, особено на луѓе кои доаѓаат од сосема различни културни и општествени средини, неизбежно предизвикува и стравувања кај дел од домашното германско население. Овие стравувања се поврзани со зачувувањето на националниот идентитет, со социјалната кохезија и со капацитетот на системот вистински да ги интегрира сите нови граѓани. Овие стравови, иако често се злоупотребуваат од страна на екстремната десница, не треба целосно да се игнорираат, бидејќи тие се одраз на реална загриженост кај дел од луѓето.

На крајот, може да се заклучи дека Германија се наоѓа на една историска крстосница, свесно избирајќи ја економската прагматичност пред идентитетската затвореност. Успехот на овој модел ќе зависи од способноста на германското општество да ги надмине предрасудите и вистински да ги интегрира новите граѓани. Но, тој ќе зависи и од подготвеноста на новите граѓани целосно да ги прифатат вредностите на демократското општество во кое избрале да живеат. Ова е храбар социјален експеримент чиј исход ќе ја дефинира иднината не само на Германија, туку и на цела Европа.