Завесата се спушта за Принцот на темнината: Животот, наследството и последниот поклон на Ози Озборн

На 5 јули 2025 година, во Вила Парк во Бирмингем, се собраа 45.000 обожаватели за она што беше најавено како повеќе од концерт – тоа беше аџилак. Таму, на огромен црн престол, седеше Џон Мајкл „Ози“ Озборн, 76-годишен, физички ослабен, но сепак со неоспорна моќ да ја командува сцената. Само седумнаесет дена подоцна, на 22 јули 2025 година, светот ја прими веста што го претвори тој триумфален момент во легенда. Ози Озборн почина.

Корените на темнината – од Астон до Black Sabbath

Животот на Џон Мајкл Озборн започна во работничка средина во повоениот Астон, Бирмингем. Растејќи во сиромаштија и борејќи се со дислексија, тој го наоѓа својот пат за бегство во рокенролот. Кон крајот на 1967 година, со Гизер Батлер, Тони Ајоми и Бил Ворд, го формира бендот кој ќе стане познат како Black Sabbath. Инспирирани од хорор филмовите и мрачната индустриска реалност околу нив, тие создадоа звук што беше радикално отстапување од хипи-оптимизмот – звук кој го роди хеви металот.

Нивните први албуми, Black Sabbath и Paranoid, беа звучен приказ на отуѓеноста, војната и егзистенцијалниот страв, поради што нивната музика одекна толку моќно кај обесправената младина.

Лудиот дневник на еден солист

До 1979 година, поради зависностите, Ози беше отпуштен од Black Sabbath. Кога мислеше дека сè е готово, неговата идна сопруга и менаџерка, Шерон Арден, ја презеде неговата кариера. Ова беше негово пресоздавање. Со виртуозниот гитарист Ренди Роудс, Ози сними албуми како Blizzard of Ozz и Diary of a Madman, кои го редефинираа звукот на металот во 80-тите, со химни како „Crazy Train“.

И по трагичната смрт на Роудс, Ози, воден од Шерон, продолжи да го гради својот бренд, секогаш соработувајќи со млади, талентирани гитаристи како Зак Вајлд, со што остана релевантен со децении.

Парадоксот на Озборн – Принцот на темнината и Патријархот од МТВ

Во 80-тите, Ози ја изгради својата митологија како „Принцот на темнината“, потпомогната од озлогласени инциденти кои станаа дел од рокенрол фолклорот. Сепак, на почетокот на 21-от век, со реалното шоу на MTV, The Osbournes, светот го запозна како симпатичен, иако дисфункционален, семеен човек. Овој парадокс – застрашувачкиот рок-бог и збунетиот татко – го направи глобална поп-културна икона.

Анатомија на легендарните лудории

Инцидентот со гулабите (Март 1981): На состанок со директори на издавачка куќа, видно алкохолизиран, Ози им ги одгризал главите на два гулаби што требало да ги пушти како гест на мир, со што ја зацврстил својата репутација за шокантно однесување.

Инцидентот со лилјакот (Јануари 1982): За време на концерт, мислејќи дека е гумена играчка, Ози му ја одгризал главата на лилјак фрлен на сцената. Кога сфатил дека е вистински, бил итно однесен на третман против беснило, создавајќи го најпознатиот мит во неговата кариера.

Инцидентот во Аламо (Февруари 1982): Носејќи фустан од Шерон, тој уринирал на светиот историски споменик Аламо во Тексас, по што бил уапсен и му бил забранет влез во градот Сан Антонио една деценија.

 Битка со сенките – Здравје, зависност и истрајност

Зад митот за неуништливост се криеше болна реалност. Животот на Ози беше децениска битка со зависностите, што остави трајни последици врз неговото здравје. Од тешка несреќа со квадрицикл во 2003, до падот во 2019 што бараше операција на вратот, неговото тело го плаќаше данокот. Во 2020 година, тој јавно откри дека му е дијагностицирана Паркинсонова болест. Прогресијата на болеста, заедно со другите проблеми, на крајот го оставија неспособен да оди, но не и да пее, како што покажа на својот последен концерт.

Наследството во металот и пошироко

Наследството на Ози Озборн е огромно. Како „Кум на хеви металот“, тој не само што го создаде жанрот, туку преку фестивалот Ozzfest промовираше и нова генерација на метал бендови. Неговото влијание се протега далеку од музиката, што се гледа и од почитта што му ја оддадоа музичари од сите жанрови по веста за неговата смрт.

Гласовите на наследниците: Почит кон Ози Озборн

Елтон Џон: „Вистинска легенда. Беше и еден од најсмешните луѓе што сум ги сретнал.“
Џин Симонс (KISS): „Тажно е да се извести дека Ози почина. Тој беше гигант.“
Том Морело (Rage Against the Machine): „Господ да те благослови, Ози.“
Мајк Мекриди (Pearl Jam): „Гласот на Ози ме однесе во мрачен универзум… Ти благодарам за музиката.“
Flavor Flav (Public Enemy): „Човече… навистина ми е скршено срцето.“

Возот замина, но музиката останува

Животот на Ози Озборн беше патување низ екстреми. Тој беше творец на мрачна музика што донесе радост на милиони и преживеан кој на крајот подлегна на физичкиот данок на сопствената легенда. Како што самиот изјави: „Ако заврши утре, не можам да се жалам… Правев добро… и правев лошо. Но, во моментов, не сум подготвен да одам никаде“. На крајот, завесата се спушти. Човекот замина, но неговиот луд воз – неговата музика и неговиот мит – ќе продолжат да грмат вечно.