Барбара Стрејсенд за Редфорд: „Тој беше еден од најдобрите актери што некогаш сум ги сретнала“

ПОСЛЕДЕН КАДАР КОН ЛЕГЕНДАТА: Светот се збогува со Роберт Редфорд, „златното момче“ кое го промени Холивуд

Роберт Редфорд, харизматичното „златно момче“ кое дефинираше една генерација на холивудски ѕвезди, оскаровец-режисер кој ја докажа својата длабочина зад камерата и визионерот кој го револуционизираше независното кино со фестивалот „Санденс“, почина на 89-годишна возраст. Неговата смрт на 16 септември 2025 година го означува последниот кадар за една од најкомплетните и највлијателни кариери во историјата на седмата уметност, предизвикувајќи бран на тага и почит од целиот свет.

Ѕвездата: Од Санденс Кид до борец за вистината

Роберт Редфорд прво го освои светот како актер. Со својот природен шарм и изглед, тој стана миленик на публиката, но неговиот талент беше она што го направи легенда. Улогата на Санденс Кид во „Буч Касиди и Санденс Кид“ (1969) го вивна меѓу ѕвездите, а хемијата со Пол Њуман останува една од најдобрите во историјата. Следуваа хитови како „Жалока“ (1973), за кој ја доби единствената номинација за Оскар за глума, и безвременската романса „Такви бевме“ (1973) со Барбара Стрејсенд. „Секој ден на снимањето со Боб беше возбудлив. Тој беше еден од најдобрите актери што сум ги сретнала“, напиша Стрејсенд по веста за неговата смрт.

Со политичкиот трилер „Сите луѓе на претседателот“ (1976), тој докажа дека Холивуд може да биде и општествено свесен, приказна која го инспирираше новинарството со генерации.

Визионерот: Холивудската ѕвезда што беше анти-Холивуд

Иако беше една од најголемите ѕвезди на светот, Редфорд отсекогаш покажувал презир кон холивудскиот систем. „Јас не сум човек на Холивуд“, изјавил тој во едно интервју за „Гардијан“ уште во 1970 година, споредувајќи го Холивуд со фабрика за правосмукалки. Овој бунтовнички дух го натера да го направи својот најважен чекор. Со парите заработени од Холивуд, тој го основаше институтот и филмскиот фестивал „Санденс“, претворајќи го во најважната светска платформа за независни филмаџии. Без неговата визија, режисери како Квентин Тарантино и Стивен Содерберг можеби никогаш немаше да добијат шанса.

„Без Редфорд, независното кино немаше да изгледа исто – тој беше оној што ни покажа дека вреди да се слушне секој глас“, изјави Џорџ Клуни.

Истовремено, тој се докажа и како врвен режисер, освојувајќи Оскар за режија уште за своето деби, потресната семејна драма „Обични луѓе“ (1980).

Човекот: Сликар, активист, семеен човек

Зад митот на филмската ѕвезда се криеше комплексен човек. Неговата прва љубов била сликарството, кое го студирал низ Европа пред да се сврти кон глумата. Тој беше и еден од првите и најгласни борци за заштита на животната средина во Холивуд, користејќи го своето влијание за да спречи изградба на автопати и електрани во неговата сакана Јута. „Неговата непоколеблива посветеност кон планетата е еднаква на неговиот голем талент“, напиша Леонардо ди Каприо.

Наследство што трае

Наследството на Роберт Редфорд е уникатно бидејќи е тројно: тој остави трага како легендарен актер, како оскаровец-режисер и, што е најважно, како културен визионер кој изгради институција што ќе продолжи да ја обликува филмската уметност со генерации. Како што соопштија од неговиот фестивал: „Роберт Редфорд не само што го основа овој фестивал, тој му ја вдахна душата. Неговиот дух ќе продолжи да живее во секој филм што ќе биде прикажан овде“.