Тајната на сефот на Тито: Дали социјалистичкиот лидер бил таен милионер

Тајната на сефот на Тито: Што навистина се криеше во богатството отворено по 33 години – личен луксуз или државно богатство?

По смртта на Јосип Броз Тито во 1980 година, неговиот личен сеф бил запечатен, создавајќи мистерија што ќе ја интригира јавноста во следните 33 години. Дали социјалистичкиот маршал, кој проповедаше работничка еднаквост, зад себе оставил тајно лично богатство? Кога сефот конечно беше отворен во 2013 година, списокот на пронајдени предмети беше сензационален, но вистината за нивното потекло е уште пофасцинантна.

Отварањето на сефот, кое се случи по налог на тогашниот претседател на Србија, Томислав Николиќ, откри вистинска ризница. Комисијата попишала неверојатна колекција на вредности.

Инвентарот на еден владетел

Според официјалниот записник, во сефот биле пронајдени:

• 29,4 килограми злато во прачки и прав
• 2.663 златници и дукати, вклучително и ретки нумизматички примероци
• 149 парчиња накит кои ѝ припаѓале на српската кралска династија Караѓорѓевиќ
• Голема количина на странски валути, вклучително 26.219 американски долари и 36.000 германски марки
• Скапоцени камења, вклучително и еден син сафир кој ѝ припаѓал на руската царска династија Романови
• Бројни други луксузни предмети како сребрен прибор, медалјони и табакери

Потеклото на богатството – трагите водат до кралевите

На прв поглед, овој список изгледа како доказ за огромното лично богатство на Тито. Сепак, анализата на потеклото на предметите раскажува поинаква приказна. Огромниот дел од накитот, вклучително и сафирот на Романови, бил сопственост на династијата Караѓорѓевиќ. Овој накит станал државна сопственост по укинувањето на монархијата во 1945 година. Златото и странските валути, пак, најверојатно биле дел од државниот трезор или подароци што Тито ги добивал како шеф на државата за време на неговите бројни патувања и средби со светски лидери.

Повеќе од само богатство – симбол на една ера

Содржината на сефот е совршен одраз на уникатната и контрадикторна позиција на Тито. Тој живееше со луксуз на монарх, но тој луксуз не беше негов личен, туку државен. Тој беше врвен владетел на државната моќ, а предметите во сефот беа симболите на таа моќ. Ова беше потврдено и со судските одлуки по долгата правна битка што ја водеа неговите наследници, кои на крајот не добија речиси ништо од ова богатство, бидејќи тоа беше прогласено за сопственост на државата.

Така, најголемата тајна на сефот на Тито не беше скриеното лично богатство, туку последниот, моќен доказ за тоа колку длабоко и нераскинливо биле споени човекот и државата во социјалистичка Југославија. Богатството не му припаѓало на граѓанинот Јосип Броз, туку на институцијата „Тито“.