18 години без Тоше, 18 години непребол: Како трагедијата на ДНК го оживеа споменот на ангелот кој нè научи да сакаме
Осумнаесет години поминаа од кобниот 16 октомври 2007 година, денот кога Македонија го изгуби својот најсветол симбол, Тоше Проески. Но, оваа годишнина е поинаква, потешка. Таа доаѓа во време на свежа, национална тага, само два дена по збогувањето со Панчо од ДНК, последната жртва од пеколот во Кочани. Судбината на морничав начин ги поврза двете најголеми музички трагедии во нашата понова историја, правејќи го сеќавањето на Тоше уште поболно, но и неговата порака за љубов уште попотребна.
Маратонците и децата: Пламенот што не згаснува
И оваа година, како и секоја претходна, најсилниот симбол на сеќавањето е маратонот. Група маратонци истрчаа 900 километри од Нова Градишка, Хрватска – местото на несреќата – до неговото вечно почивалиште во Крушево. Таму, на Гумење, денеска ги пречекаа ученици од крушевските училишта, нова генерација која не го памети жив, но ги знае неговите песни. Овој чин на пренесување на пламенот од една на друга генерација е најголемиот доказ дека легендата за Тоше не е само приказна, туку е живо наследство.
Морничавата паралела: Кога судбината ќе се повтори
Оваа тажна есен, судбината на суров начин ја поврза трагедијата на Тоше со онаа на ДНК. И двајцата беа врвни музичари, идоли на младите. И двајцата беа огромни хуманитарци. И двајцата загинаа во екот на својата слава, оставајќи зад себе празнина која никогаш нема да се пополни. Медиумите и јавноста прашуваат: „Дали си ја предвидоа судбината со песна?“, алудирајќи на стиховите исполнети со претчувство и тага. Оваа болна паралела само ја засили колективната тага и го направи збогувањето со Панчо уште потешко, бидејќи во неговата трагедија, нацијата повторно го виде духот на загубата на Тоше.
Повеќе од само пејач: Зошто Тоше остана најголем
На крајот, причината зошто Тоше Проески и по 18 години е толку присутен лежи во фактот што тој никогаш не беше само пејач. Тој беше феномен. Во време на поделби, тој беше единствениот кој успеваше да го обедини целиот Балкан. Неговата музика ги рушеше границите, но неговата човечност ги рушеше ѕидовите во срцата на луѓето. Неговата легендарна изјава, „Не сакам да ми симнувате капа, сакам само да се сакате“, не беше само фраза, туку животна филозофија која ја живееше до последниот ден.
Денес, додека ги слушаме „Игри без граници“, „Тајно моја“ или „The Hardest Thing“, ние не се сеќаваме само на еден глас. Се сеќаваме на една лекција. Лекција за тоа како се сака, како се помага и како се останува човек, дури и кога си на врвот на светот. И токму затоа, Тоше никогаш нема да биде заборавен.
-
La Linea v1
699 ден
559.20 ден -
Петок
699 ден
559.20 ден -
La Linea v3
699 ден
559.20 ден -
Спаси ја водата, пиј пиво
699 ден
559.20 ден -
Јас сум толку стар
699 ден
559.20 ден -
Џаст До Ит!
699 ден
559.20 ден