Најболната исповед на Игор Џамбазов досега: „Трагедија е што со мене и сестра ми завршува лозата Џамбазови“

Игор Џамбазов со болна исповед: „Мислев дека ќе имам две деца, трагедија е што и сестра ми нема“.

Македонскиот актер, музичар и шоумен, Игор Џамбазов, ја отвори душата во ново, длабоко емотивно интервју во подкастот „Претрес со Ландов“. Омилениот уметник зборуваше со сурова искреност за најболните теми од својот живот, од трагичните смртни случаи на неговите родители до жалењето за тоа што нема свои деца, факт кој, како што вели, го поттикнува неговиот интензивен нагон да остави зад себе уметничко наследство.

Крајот на лозата Џамбазови

На прашањето за тоа што нема наследници, Игор даде потресен одговор. „Болна тема, се разбира дека е болна… Јас имав голема желба, мислев дека ќе имам најмалку две деца“, призна тој. „Знаеш ли што е уште поголема трагедија? Што и сестра ми Тања нема деца… Можеби тоа е една од работите поради која јас сега, како што се приближувам кон својот крај, така сакам сè повеќе да работам, сакам да оставам нешто. Кога веќе не оставам наследник, хомосапиенс, да оставам барем наследство, нешто што ќе трае“.

Потресни сеќавања за легендарните родители

Игор е син на две легенди на македонската култура – композиторот и диригент маестро Александар Џамбазов и актерката Анче Џамбазова. Во интервјуто, тој сподели и трауматични детали од нивното заминување. Раскажа како неговата мајка починала во болница, токму на 35-годишнината од нивниот брак, само неколку моменти откако татко му ѝ подарил цвет. Неговиот татко, пак, починал на роденденот на Тоше Проески, уште една голема рана во животот на Игор.

Последниот боем

Исповедта на Игор Џамбазов не е само лична приказна; таа е и еден вид јавно соочување со конечноста. Неговата изјава дека тој и неговата сестра немаат деца е болно признание дека една од најзначајните македонски уметнички династии завршува со нив. Токму затоа, неговата речиси манијакална потреба да создава – да пишува книги, да снима песни, да глуми – може да се разбере како психолошки обид да се изгради уметничка, бесмртна оставнина, кога веќе биолошката не е можна.

Игор Џамбазов отсекогаш ја користел јавноста како еден вид терапија. Неговата подготвеност да биде целосно ранлив и да ги сподели своите најдлабоки болки и падови е причината за неговата уникатна и трајна врска со македонската публика, која во него препознава не само ѕвезда, туку и длабоко човечко, несовршено и автентично битие.