„НЕ ВЕРУВАМ ДЕКА ТОЈ СЕ САМОУБИЛ“: Објавени сведоштвата на соработничката на Епстајн

„НЕ ВЕРУВАМ ДЕКА ТОЈ СЕ САМОУБИЛ“: Објавени сведоштвата на соработничката на Епстајн, но не и листата на клиенти.

Американското Министерство за правда ги објави транскриптите од новото интервју со осудената сексуална трговка Гислејн Максвел, но долгоочекуваниот документ беше дочекан со гнев и разочарување. Критичарите го оценија како циничен политички потег кој не нуди нови вистини, ѝ дава платформа на осудена криминалка да ги негира своите злосторства и што е најважно, повторно не успева да го објави она што јавноста со години го бара – озлогласената листа на клиенти на Џефри Епстајн.

Што (не) кажа Максвел?

Сведочењето на Максвел, која е осудена на 20-годишна затворска казна, е целосно некредибилно. Таа во интервјуто негира дека таа или Епстајн сториле било каков прекршок, тврди дека не постоела „листа на клиенти“ и дека никогаш не видела ништо несоодветно. Во еден момент, таа изјавува: „Никогаш, никогаш не сум видела некој маж да прави нешто несоодветно со жена од која било возраст“ – изјава која е во директна спротивност со пресудата за која лежи во затвор.

Она што предизвика најголемо внимание е нејзиното тврдење дека не верува оти Епштајн извршил самоубиство, со што ги подгрева теориите на заговор, но одбива да понуди докази.

Политичка алатка од затвор

Интервјуто има јасна политичка димензија. Максвел не штеди пофалби за претседателот Доналд Трамп, нарекувајќи го неговиот избор „извонредно достигнување“. Ова доаѓа во време кога се шпекулира за можно претседателско помилување за неа. Интересно е што таа го негира тврдењето дека Бил Клинтон некогаш го посетил островот на Епштајн, што е политички потег кој истовремено му оди во прилог на Трамп, побивајќи една од приказните на неговите ривали.

Навреда за жртвите, подарок за теоретичарите на заговор

Објавувањето на ова интервју се смета за циничен ПР-потег. Наместо вистинска транспарентност, администрацијата на Трамп користи сведочење од осудена криминалка за да создаде илузија дека нешто се работи, додека клучните докази остануваат скриени. За жртвите на Епштајн и Максвел, овој потег е навреда – на нивната мачителка ѝ се дава јавна платформа да ги негира злосторствата за кои е осудена.

На крајот, вистинската приказна не е во она што го кажала Максвел, туку во она што повторно е премолчено. Одбивањето да се објави листата на моќни луѓе кои биле дел од мрежата на Епштајн е вистинскиот скандал кој сугерира на заштита на елитите и прикривање на вистината.