Почина Јосип Пејаковиќ, човекот кој преживеа 17 тешки операции

Почина Јосип Пејаковиќ: Човекот што преживеа 17 операции и беше „седум пати мртов“.

Еден од најголемите босански актери и писатели, Јосип Пејаковиќ, почина синоќа на 78-годишна возраст по долго и тешко боледување. Веста за неговата смрт ја растажи целата јавност во регионот, која го памети по неговите култни монодрами, но и по неговата неверојатна животна приказна и нескршливиот дух со кој се бореше против болестите.

Во едно од своите последни големи интервјуа, тој детално ја раскажа својата голгота, откривајќи дека преживеал дури 17 тешки операции.

17 операции и седум пати отпишан

Во својата исповед, Пејаковиќ откри низ каков пекол поминал во последната деценија. „Стигнавме до бројката 17 операции. Четири тешки наркози, враќање во живот, комплицирани операции…“, раскажал тој. Неговата борба започнала со проблеми со срцето, стентови и бајпаси, но најлошото дошло потоа.

„Го доживувам најлошото, се соочувам со болничките бактерии, не една, туку неколку. Тогаш започнува борбата за живот“, изјавил тој, додавајќи дека ослабел 45 килограми. „Бев отпишан, мртов, се прашуваа од каков материјал сум направен ако преживеам… Седум пати бев отпишан, седум пати мртов“.

Одбиена ампутација и добрината на странците

По инфекциите, се соочил со нов проблем – гангрена на ногата, поради што лекарите сакале да извршат ампутација. Тој одбил и побарал помош во странство. Решението го нашол кај светски познатиот хирург, професор Нинковиќ во Германија, но операцијата чинела 35.000 евра, пари кои тој ги немал.

Тогаш се случило чудо. „Човек кого никогаш не сум го видел од Виена го повика мојот син… по 15 минути рече: ‘Пушти го стариот да оди’. Утрото ги уплати парите“, раскажал Пејаковиќ. Помош почнала да се собира и од босанската дијаспора во Скандинавија и Австралија, пред да се вклучи и власта за да ги покрие трошоците.

Болеста како метафора за Босна

Низ целата своја борба, Пејаковиќ правеше силна паралела помеѓу неговата лична состојба и состојбата на неговата татковина. Оваа метафора е можеби најсилниот дел од неговата исповед и животна филозофија.

„Беше јасно дека во мојата болест се идентификував со земјата наречена Босна, бидејќи и таа е болна, но ќе преживее, како мене, со многу срцеви удари“, изјавил тој. Оваа симболика, каде што неговото измачено, но отпорно тело е огледало на пост-воената Босна, длабоко одекна кај народот.

Смртта на Јосип Пејаковиќ е загуба на голем уметник, но неговата животна приказна останува како вечен споменик на човечката издржливост. Неговата одлука јавно да зборува за својата голгота не беше само исповед, туку и длабока метафора за состојбата на неговата земја – болна, ранета, честопати отпишана, но со нескршлив дух. Приказната за тоа како обичните луѓе од дијаспората го спасија кога системот потфрли е истовремено и обвинение и химна на солидарноста. На крајот, Јосип Пејаковиќ ќе остане запаметен не само по улогите што ги играше, туку и по најголемата улога што му ја додели животот – онаа на борец кој одби да биде поразен.