Првите зборови на Настески пред да го нападне терористот: „Ако ќе нè креваш во воздух, прво ќе те средам“

„АКО ТРЕБА ДА НЀ ДИГНЕШ ВО ВОЗДУХ, ПРВО ЈАС ЌЕ ТЕ СРЕДАМ!“: Исповед на скопјанецот што совлада патник со закана за бомба во авион.

Зоран Настески (49), скопјанецот кој беше прогласен за херој откако совлада патник кој се закануваше со бомба на лет на „Изиџет“, во првото детално интервју за Плусинфо ја раскажа својата страна на приказната. Тој инсистира дека не е херој, туку дека реагирал инстинктивно за да ги заштити другите патници. Неговата исповед открива присебен, но и исклучително храбар човек со уникатна смисла за хумор.

„Не можеш да знаеш кој блефира“

Настески ја опиша тензичната атмосфера во авионот во моментите пред да реагира. „Не можеш да знаеш со сигурност дали некој има или нема бомба, само ми се вртеа низ глава грди слики. Кога го слушнав тој восклик кој ми оди на нерви, едноставно не размислував. Си реков, ако треба да нè дигнеш во воздух, прво јас ќе те средам тебе“, вели тој. Настески прво му го избил телефонот од раката, сомневајќи се дека може да биде детонатор, по што го соборил и го држел на подот до слетувањето.

Според него, подоцна се дознало дека станува збор за проблематичен човек од Индија, кој најверојатно ќе биде депортиран. Во меѓувреме, шкотската полиција покрена обвинение против него според законот за тероризам.

Од Скопје и Белград, со бугарски „фанови“

Иако медиумите го слават, Настески останува скромен. На семејството им рекол дека „нема ништо вредно за раскажување“. Во разговорот, тој открива и интересни детали за себе. Роден е во мешан брак, од мајка Србинка и татко Македонец. „Секогаш сум се чувствувал и како Србин и како Македонец, но кога пцујам, секогаш пцујам на јазикот на мајка ми“, се шегува тој. „Смешно ми е што после настанот, некои Бугари велат и дека сум Бугарин“.

По професија е графички дизајнер, но во Англија работел како возач. Иако планирал да се врати во родното Скопје, љубовта го носи во Белград.

Херој против своја волја

Приказната за Зоран Настески е фасцинантна студија на карактери. Тој го отелотворува балканскиот менталитет на директна и инстинктивна акција кога ќе се соочи со проблем. Неговата скромност и одбивањето да ја прифати етикетата „херој“ го прават уште посимпатичен во очите на јавноста. Во свет на самопромоција, неговата едноставност е освежувачка и го прави неговиот чин уште поавтентичен.

На крајот, неговите шеги за сопствениот мешан идентитет се и суптилен коментар за апсурдноста на националистичките поделби на Балканот. Тој е доказ дека храброста и човечноста не познаваат граници.