Синиот змеј: убавина од океанот што носи болка

Опасниот „син змеј“ ја затвори плажата во Шпанија

Гуардамар дел Сегура, обично синоним за мирен летен одмор, деновиве стана центар на вниманието поради едно необично и високо отровно суштество – синиот змеј (Glaucus atlanticus).

Минијатурна убавина со смртоносна моќ
Синиот змеј е вид морски полжав кој ретко достигнува повеќе од четири сантиметри, но неговата опасност е во целосна несразмера со големината. Со сини и сребрени нијанси кои потсетуваат на фантастични суштества од митологијата, тој користи боцкачки клетки за да лови и се брани.

 

Најстрашното е тоа што се храни со португалската галија – еден од најопасните организми во океанот – и успева да ги „рециклира“ нејзините отровни клетки. Така станува подеднакво смртоносен за секој што ќе се обиде да го нападне или случајно да го допре.

Како завршил на брегот?
Наместо да остане на морското дно, синиот змеј има уникатна стратегија за преживување: голта воздушен меур и плови на површината. Ова му овозможува пристап до плен, но истовремено го прави лесна жртва на брановите и ветровите. Силните воздушни струи најверојатно го донеле до бреговите на Аликанте.

 

Последици од контактот
Иако изгледа како нешто што би сакале да го фотографирате или допрете, контакт со ова суштество може да предизвика сериозни реакции: силна болка, гадење, повраќање и изгореници на кожата. Затоа властите веднаш ја затворија плажата и издадоа предупредување до жителите и туристите.

 

Реакција на локалните власти
Градоначалникот Хозе Луис Саез воведе забрана за капење, а полицијата постави засилено надгледување. Граѓаните се предупредени да не се доближуваат до суштеството дури ни со заштитни ракавици, бидејќи токсичните клетки можат лесно да предизвикаат повреда.

 

Анализа: сигнал од океанот
Појавата на синиот змеј во Шпанија е уште еден показател за последиците од глобалното затоплување и промените во морските екосистеми. Како и случајот со рибите-балони во Црното Море, оваа појава е дел од поширок тренд на миграции на тропски видови кон нови подрачја. Се чини дека „екзотиката“ што ја носат овие суштества често доаѓа со цена – ризик за луѓето и предизвик за локалните заедници.