Сцената што го расплака светот: Куче скокна во ковчегот на својот сопственик

Повеќе од само инстинкт: Науката зад тагата на кучињата и зошто сцената од погребот во Мексико го расплака светот

Во еден од оние моменти кои ја кинат душата и нè потсетуваат на длабочината на врската помеѓу човекот и животните, видео од погреб во Мексико го обиколи светот. На снимката се гледа мало куче кое, откако немирно стои покрај отворениот ковчег, во еден момент скока внатре и се свиткува покрај телото на својот починат сопственик. Оваа сцена на чиста, нефилтрирана тага и лојалност не е само тажна анегдота; таа е визуелен доказ за она што науката сè повеќе го потврдува – кучињата тагуваат длабоко и сложено.

Ова не е изолиран случај. Низ годините, документирани се безброј слични приказни: од кучето Доки во Чиле, кое со часови лежело покрај телото на својот сопственик загинат во сообраќајна несреќа, до легендарниот јапонски пес Хачико, кој со години го чекал својот починат сопственик на железничката станица. Овие приказни не се само доказ за лојалност, туку и за вистински процес на тагување.

Што вели науката за тагата кај кучињата?

Иако не можеме да знаеме со сигурност дали кучињата го разбираат концептот на смртта на ист начин како луѓето, експертите за однесување на животни се согласни дека тие дефинитивно го доживуваат отсуството и загубата. Кога ќе изгубат важен член од своето „семејство“, без разлика дали е тоа човек или друго животно, кај кучињата се забележуваат промени во однесувањето кои се речиси идентични со симптомите на депресија кај луѓето: губење на апетит, апатија, недостаток на интерес за игра и постојано барање на оној што го нема.

Биохемиски, врската помеѓу нас и нашите кучиња е многу длабока. Кога се гледаме и галиме, и во нашиот и во нивниот мозок се ослободува окситоцин – истиот „хормон на љубовта“ кој е одговорен за поврзувањето помеѓу мајката и детето. Кога таа врска нагло ќе се прекине, хемискиот и емотивниот шок за кучето е реален и силен.

Дали треба да му дозволиме на кучето да се збогува?

Сцената од Мексико отвори и важна дебата: дали е добро или сурово да му се дозволи на кучето да го види починатиот сопственик? Мислењата се поделени. Некои експерти веруваат дека тоа може да им помогне да го разберат конечното отсуство и да го започнат процесот на тагување, наместо да живеат во постојана збунетост и очекување. Други, пак, сметаат дека тоа може да биде премногу трауматично искуство. На крајот, одлуката е индивидуална, но таа треба да се донесе со свесност дека загубата за нив е исто толку реална како и за нас.

Видеото од малиот пес кој наоѓа утеха во последниот контакт со својот сопственик е моќен потсетник за длабочината на љубовта на животните. Тоа нè учи на понизност и нè потсетува дека лојалноста и приврзаноста не се ексклузивно човечки особини. Во свет полн со минливи врски, љубовта на едно куче останува една од ретките апсолутни и безусловни вистини.