Шведскиот премиер призна: „Користам ЧетГПТ за да ја водам државата“

Шведскиот премиер Улф Кристерсон предизвика бура реакции откако јавно призна дека „прилично често“ користи ChatGPT за да добие „второ мислење“ за прашања поврзани со водењето на државата.

Оваа изјава веднаш покрена сериозна дебата за улогата и границите на вештачката интелигенција во политиката и донесувањето одлуки.

Остри критики: „Не гласавме за ЧетГПТ“

Реакциите од стручната јавност беа брзи и главно негативни. Професорката Вирџинија Дигнум, експерт за одговорна употреба на ВИ, предупреди дека ваквиот пристап е ризичен. „Колку повеќе се потпираме на вештачка интелигенција за едноставни работи, толку е поголем ризикот од прекумерна доверба. Не сме гласале за ChatGPT“, нагласи таа.

Сличен став изрази и новинарката Сигне Кранц, која напиша дека управувањето со држава со помош на чет-ботови е опасна насока. „Чет-ботовите претпочитаат да го напишат она што мислат дека сакате да го слушнете, а не она што ви треба да го слушнете“, коментираше таа.

Опасност од создавање „ехо-комора“

Критиките ја нагласуваат познатата слабост на јазичните модели – нивната склоност да даваат пристрасни одговори со цел да го задоволат корисникот. Во рацете на политичар, ваквата алатка може лесно да се претвори во средство за потврдување на веќе постоечките ставови, наместо да понуди објективен и критички совет.

Модернизација или маркетинг?

Засега останува нејасно дали премиерот Кристерсон навистина се потпира на чет-ботот при носење важни одлуки или само сакал да остави впечаток дека е во чекор со модерната технологија. Сепак, неговата изјава го отвори клучното прашање за границите на употребата на вештачката интелигенција во управувањето со општеството.

Признанието на шведскиот премиер ја разгори клучната дебата, претворајќи го прашањето од технолошка љубопитност во прашање за демократскиот интегритет. Проблемот не е дали вештачката интелигенција може да понуди корисни информации, туку дали алатка дизајнирана да генерира уверлив текст е соодветен советник во сложениот свет на политиката. Овој инцидент служи како јасно предупредување: како што ВИ станува сè поинтегрирана во нашите животи, линијата помеѓу интелигентен асистент и автоматизирана „ехо-комора“ станува опасно тенка, особено кога корисникот ја има највисоката функција во државата.