Белата чума ја празни Македонија: Некогашните паралелки со 35 деца, сега само по 20

Ѕвоната во охридските училишта ѕвонат за сè помалку првачиња: драстичното намалување на бројот на ученици е најновиот, алармантен симптом за „белата чума“ што ја коси Македонија.

Демографската криза во Македонија, позната како „белата чума“, добива сè повидливи и позагрижувачки размери. Градот Охрид е само еден од најновите примери за овој негативен тренд, со алармантни податоци за намалување на бројот на ученици, пад на наталитетот и континуирано иселување на населението.

Податоците покажуваат дека некогашните паралелки со по 35 деца се минато, а училиштата се соочуваат со сè повеќе празни столчиња.

Празни клупи во Охрид

Сликата во Охрид е поразителна. Од септември, во едно одделение ќе учат по 20 деца, а охридската гимназија оваа година ќе запише само шест паралелки во прва година, наместо осум како порано. Причината е едноставна – нема доволно деца. Минатата година во градот се родиле само 399 бебиња, што е значително помалку од претходните години.

Истовремено, во последните три години од Охрид официјално се иселиле 1.164 жители.

Нација што старее

Проблемот на Охрид е само огледало на состојбата на национално ниво. Според податоците од пописот, во периодот од 2002 до 2021 година, Македонија изгубила над 171.000 работоспособни жители. Во истиот период, бројот на население над 65 години се зголемил за повеќе од 100.000 лица. Овие бројки јасно покажуваат дека нацијата истовремено се намалува и забрзано старее.

Зошто Македонија умира?

Податоците од Охрид не се само локална статистика; тие се лицето на тивката катастрофа со која се соочува цела Македонија. „Белата чума“ не е болест, туку последица на повеќедецениска економска стагнација, политичка безнадежност и системска корупција, кои ги принудуваат највиталните делови од општеството да ја бараат својата иднина надвор од границите. Додека локалните власти нудат стипендии, а државата ветува стратегии, илјадници млади луѓе секоја година гласаат со нозете, избирајќи го терминалот на аеродромот наместо гласачката кутија.

На крајот, прашањето не е дали ќе има кој да ги учи децата во Охрид – прашањето е дали воопшто ќе има деца за учење ако не се случат длабоки и коренити промени.