Дали е конечно решена мистеријата на Бермудскиот триаголник

Парадоксот на Бермудскиот триаголник: Дали е навистина решена мистеријата или пак, никогаш не ни постоела?

Бермудскиот триаголник со децении е синоним за мистерија, инспирирајќи безброј теории за вонземјани, временски портали и необјасниви сили. Сега, британскиот океанограф д-р Сајмон Боксал тврди дека конечно ја решил загатката, нудејќи едно моќно, но и научно објаснување: џиновски „одметнички бранови“. Сепак, додека неговата теорија звучи убедливо, поголемиот дел од научната заедница тврди дека Боксал се обидува да реши мистерија која всушност никогаш не ни постоела.

Во неодамнешен документарец, д-р Боксал од Универзитетот во Саутемптон ја изнесе својата хипотеза дека за мистериозните исчезнувања на бродови и авиони во овој дел од Атлантикот се одговорни екстремните бранови. Овие „одметнички бранови“ (rogue waves) се природен феномен – огромни, вертикални ѕидови од вода кои можат да достигнат и до 30 метри височина и да се појават ненадејно, дури и во релативно мирно море. Според Боксал, географската положба на Бермудскиот триаголник, каде што се судираат бури од повеќе правци, создава совршени услови за нивно формирање. Еден ваков бран, вели тој, може да прекрши и потопи голем брод за само две до три минути.

Научно објаснување наспроти студената статистика

Теоријата на Боксал е привлечна бидејќи нуди научно објаснување за еден навидум натприроден феномен. Сепак, таа се соочува со еден голем проблем: огромното мнозинство на научни и статистички податоци сугерираат дека во Бермудскиот триаголник не се случува ништо невообичаено.

Американската Национална управа за океани и атмосфера (NOAA) на својата веб-страница јасно наведува: „Нема докази дека мистериозни исчезнувања се случуваат со поголема фреквенција во Бермудскиот триаголник отколку во било кој друг, прометен дел од океанот“. И податоците од најголемата светска осигурителна компанија, „Lloyd’s of London“, го потврдуваат истото – тие не наплаќаат повисоки премии за бродовите што пловат низ оваа област бидејќи статистички, таа не е поопасна од било која друга.

Зошто сме толку опседнати со мистеријата?

Па, ако нема мистерија, зошто сме толку фасцинирани од неа? Одговорот лежи во човечката психологија и моќта на добрата приказна. Митот за Бермудскиот триаголник бил популаризиран во 50-тите и 60-тите години од минатиот век преку сензационалистички написи и книги кои ги преувеличувале или целосно ги измислувале фактите. Овие приказни го допреле нашиот колективен страв од непознатото и желбата да веруваме дека во светот сè уште постојат места каде што владеат натприродни сили.

Вистинската причина за несреќите во овој регион е далеку подосадна, но и пореална. Тоа е исклучително прометна поморска и воздушна рута, подложна на чести тропски бури и урагани. Голфската струја е многу силна, што може брзо да ги однесе сите траги од евентуална несреќа, а присуството на многу острови создава и плитки води кои се опасни за навигација. На крајот, приказната за Бермудскиот триаголник е совршен пример за тоа како еден возбудлив мит може да биде посилен од здодевната вистина. Иако науката вели дека нема чудовишта во овој дел од океанот, ние како да сакаме да веруваме дека тие сè уште постојат.