Дали точките се сини или виолетови: Илузијата што го подели интернетот

Дали точките се сини или виолетови? Новата оптичка илузија што го „полуде“ светот и науката зад неа

Подгответе се да се посомневате во сопствените очи. Една нова, навидум едноставна оптичка илузија, создадена од научник од Харвард, го освои интернетот и предизвика жестока дебата за едно прашање: каква боја се точките на сликата? Додека едни се колнат дека се виолетови, други се сигурни дека се сини. Вистината е дека и едните и другите се во право, а објаснувањето лежи во фасцинантниот начин на кој нашиот мозок го перципира светот.

Илузијата, која се состои од девет виолетови точки на сина позадина, е дело на д-р Хинерк Шулц-Хилдебрант. За да ја доживеете, држете го телефонот на околу 30 сантиметри од лицето и фокусирајте го погледот на една од точките. Ќе забележите нешто чудно: точката во која директно гледате изгледа јасно виолетова, додека сите останати точки во вашето периферно видно поле изгледаат сини. Кога ќе го преместите фокусот на друга точка, таа станува виолетова, а претходната станува сина.

Оваа „визуелна замка“ предизвика лавина од збунети коментари. „Моите очи полудеа“, „Како виолетовата точка знае каде гледам?“, се само дел од реакциите. Но, зад оваа магија се крие чиста наука.

Зошто нашиот мозок ја „менува“ бојата?

Одговорот лежи во природата на виолетовата боја и во начинот на кој функционира нашето око. Д-р Шулц-Хилдебрант објаснува дека виолетовата боја е визуелно „нестабилна“. За разлика од боите како зелена или жолта, кои имаат своја специфична бранова должина во спектарот на светлината, виолетовата всушност не постои таму. Таа е „создадена“ во визуелниот кортекс на нашиот мозок како резултат на истовремена стимулација на рецепторите за црвена и сина боја во окото.

Централен вид наспроти периферен вид

Нашиот вид не е униформен. Во центарот на нашето видно поле (фовеа), имаме најголема концентрација на рецептори за боја (конуси), што ни овозможува да гледаме со голема прецизност и јасност. Затоа, кога директно гледаме во точката, нашиот мозок правилно ги регистрира и црвените и сините сигнали и ја „создава“ виолетовата боја.

Сепак, во нашето периферно видно поле, имаме многу помалку рецептори за боја, а многу повеќе рецептори за светлина и движење (стапчиња). Поради тоа, нашиот мозок потешко ги обработува комплексните сигнали. Во овој случај, тој го „игнорира“ послабиот црвен сигнал и го перципира само посилниот син сигнал од точката и од позадината, па затоа сите точки во периферијата ни изгледаат сини.

Оваа илузија е многу повеќе од само забавна загатка. Таа е фасцинантен увид во тоа како нашиот мозок активно ја конструира реалноста. Таа нè потсетува дека она што го гледаме не е секогаш објективна вистина, туку сложена интерпретација, филтрирана низ несовршеностите на нашите сопствени сетила.