Едно прашање што никогаш не треба да му го поставите на вашето дете

Модерното родителство бара да ги заборавиме старите навики и да научиме да го слушаме она што детето го кажува, дури и кога не зборува.

Односот со децата се гради на доверба и разбирање, а не на наредби и казни. Многу од вообичаените родителски пристапи, иако добронамерни, несвесно ја поткопуваат самостојноста и отвореноста на децата. Промената започнува со промена на комуникацијата.

Од „Како си?“ до вистински разговор

Прашањето „Како помина во училиште?“ е премногу широко. Тоа најчесто води до краток и формален одговор, како „добро“. Така се затвора секоја можност за подлабок разговор за денот на детето.

За да поттикнете разговор, поставувајте поконкретни прашања. На пример: „Што најсмешно се случи денес?“ или „Со кого си играше на одморот?“. Кога детето покажува бес или инает, тоа често е повик за помош. Наместо лутина, треба да се обидеме да ја разбереме емоцијата зад таквото однесување.

Граници со љубов и самостојност

Презаштитничкото родителство создава несамостојни деца. Кога правиме сè наместо нив, им испраќаме порака дека се неспособни. Важно е да им дозволиме да пробуваат сами и да прават грешки, соодветно на нивната возраст.

Поставувањето граници е клучно, но треба да биде направено со почит. Понудете избор наместо наредба за да му дадете на детето чувство на контрола. Прифатете го чувството, но не и лошото однесување, со реченици како: „Разбирам дека си лут, но не е во ред да фрлаш играчки“.

Родителството денес е сложено балансирање меѓу поставување здрави граници и негување на емоционалната интелигенција, помеѓу штитење и оспособување за самостојност. Крајниот успех не лежи во создавање послушни деца, туку во подигање свесни и самоуверени личности кои знаат како да ги комуницираат своите потреби на здрав начин.