Како да стигнете до пензија од 6.000 евра во Германија? Станете државен службеник

Додека просечната пензија во Германија изнесува 1.500 евра, највисоките државни службеници уживаат во пензии од над 6.000 евра, благодарение на специјалниот систем во кој тие не уплаќаат придонеси, а сметката ја плаќаат даночните обврзници.

Додека просечниот германски пензионер зема околу 1.500 евра бруто, високите државни службеници можат да очекуваат пензија од над 6.000 евра, а во исклучителни случаи и до 12.000 евра.

Оваа огромна разлика е резултат на посебен, привилегиран пензиски систем кој важи само за оваа категорија на вработени, познати како „Beamte“.

Формулата за „златна“ пензија

Пресметката на службеничките пензии е комплексна, но многу дарежлива. Основата е последната бруто плата, која ги вклучува сите додатоци. За секоја година работен стаж, се признаваат 1,79375% од таа плата. По 40 години стаж, службеникот има право на пензија во висина од максимални 71,75% од неговата последна плата. Така, службеник со плата од околу 9.000 евра може да очекува пензија од над 6.400 евра.

Тајната состојка: Систем без придонеси

Клучната и најконтроверзна разлика е во тоа што државните службеници („Beamte“) во Германија воопшто не уплаќаат придонеси во државниот пензиски фонд. Нивните пензии се исплаќаат директно од буџетот, односно од даноците на сите други граѓани. За споредба, сите останати вработени во Германија одвојуваат дури 18,6% од својата бруто плата за пензиски придонеси (половина тие, половина работодавачот).

Привилегија или заслужена награда?

Системот на пензии за државните службеници во Германија е повеќе од само финансиски механизам; тој е остаток од една поинаква историска ера, заснован на принципот на доживотна лојалност кон државата. Сепак, во денешно време, тој е предмет на жестока дебата. Додека службениците го гледаат како заслужена компензација за нивната служба и ограничени права (како правото на штрајк), критичарите го гледаат како неправеден, двокласен систем кој создава огромна дупка во државниот буџет.

Најголемиот парадокс е што овие пензии не се финансираат од уплати, туку директно од даноците на сите други работници, кои можат само да сонуваат за такви примања. На крајот, оваа приказна не е само за високите пензии, туку е за длабоката поделба во германското општество и за прашањето дали привилегиите од минатото се одржливи во иднината.