Приватното кралство на Армани: Како изгледаше неговиот пентхаус над Централ Парк

Светилиште над облаците: Како изгледаше животот во пентхаусот на Џорџо Армани, неговото приватно кралство над Централ Парк

Далеку од блесокот на модните писти и вревата на фоторепортерите, постоеше едно место каде што Џорџо Армани беше само Џорџо – неговиот легендарен пентхаус во Њујорк. Овој стан не беше само недвижнина со астрономска цена; тој беше најчистата тридимензионална манифестација на неговата животна и дизајнерска филозофија: свето место на тивок луксуз, ред и безвременска убавина, кое лебдеше високо над хаосот на Менхетен.

Сместен на врвот на една од најпрестижните предвоени згради на Петтата авенија, со директен поглед на зелената оаза на Централ Парк, овој пентхаус беше повеќе од дом – тој беше изјава. Влезот преку приватен лифт веднаш го воведуваше посетителот во еден поинаков свет, далеку од динамиката на градот. Внатре, не владееше раскошот на златото и мермерот, туку суптилната елеганција што го дефинираше брендот Армани.

Просторот беше обложен со темни, резбани дрвени панели, кои создаваа чувство на топлина и историја, додека мебелот, секако од неговата линија Armani/Casa, беше во неговите препознатливи неутрални, смирувачки тонови. Секој детаљ беше на своето место, секој предмет имаше своја функција. Ова не беше простор дизајниран за да импресионира со нападност, туку да понуди мир и спокој.

Круната на станот беше огромната тераса од речиси 160 метри квадратни, која нудеше непречен, панорамски поглед на Централ Парк и на облакодерите на Менхетен. Тоа беше неговата приватна градина на небото, место каде што, како што велат неговите пријатели, тој го пиел своето утринско кафе, набљудувајќи го будењето на градот кој тој помогна да се облече.

Домот како филозофија – тестаментот на Армани

Пентхаусот на Џорџо Армани, кој неодамна беше продаден, е совршен одраз на неговото наследство. Во свет кој често го поистоветува луксузот со пренатрупаност и екстраваганција, неговиот дом беше доказ за спротивното. Тој веруваше дека вистинскиот луксуз лежи во просторот, во светлината, во квалитетните материјали и во совршената хармонија. Неговиот стан не беше само место за живеење, туку беше неговото светилиште, простор кој ја одразуваше неговата душа – комплексна, но совршено средена; приватна, но со поглед кон целиот свет.

Токму затоа, овој пентхаус е повеќе од само скап имот; тој е последната лекција од „Кралот Џорџо“ за тоа што навистина значи да се живее добро. Не се работи за тоа колку имаш, туку за тоа како живееш со она што го имаш. А тој живееше опкружен со убавина, мир и ред – принципи кои го водеа и во модата и во животот.