„Бог не те создал за да седиш дома“, ѝ рекол Армани кога ја напуштила модата

Нејзиното име денес ретко кој го спомнува, но токму таа беше првата жена од Русија која го проби ѕидот зад „Железната завеса“ и го освои модниот свет.

Од скромна девојка од московско семејство на инженери до муза на Армани и ѕвезда на Вог – нејзиниот пат беше блескав, краток и незаборавен. А заврши, парадоксално, под палмите во Мајами, далеку од рефлекторите кои ја направија бесмртна.

Људмила Исаева беше првата советска манекенка што се појави на насловната страница на Вог. Чекореше по пистите за Диор и Армани, а нејзиното лице ги красеше излозите на Париз и Њујорк. А потоа, на врвот на славата, се повлече. Армани ја нарекуваше „ледената кралица со очи во боја на небото“, додека новинарите ја нарекуваа „најмистериозната манекенка од Источна Европа“.

Првата жена од Советите на насловницата на Вог

Родена во Москва, Људмила не верувала дека е убава. Висока, повлечена и малку несмасна, во детството го мразела прекарот „дилда“. По училиштето се омажила за инженер и планирала мирен живот во струката. Сè додека еден ден не слушнала за модниот театар на Валентин Јудашкин. Дошла „само да проба“ и веднаш добила договор.

Кога париската агенција „Гламур“ стигнала во Москва, Људмила дошла само да ги поддржи другарките. Сепак, токму неа ја забележале скаутите. Набргу потоа, Питер Линдберг ја организирал легендарната фотосесија „Црвени ѕвезди“ на улиците на Москва, а таа се појавила на насловната страница на италијанскиот Вог – за првпат во историјата, една советска манекенка!

Во Париз работела за Диор, Ив Сен Лоран и Армани. Додека кариерата ѝ цветала, нејзиниот брак се распаѓал – сопругот не можел да го издржи ритамот на нејзиниот нов живот и побарал развод.

Њујорк, модна слава и животна пресвртница

Во 1991 година, Џон Казабланкас ја поканил во Њујорк и ѝ понудил договор со „Елит Модел Менаџмент“. Одеднаш се нашла рамо до рамо со Линда Евангелиста и Синди Крафорд, а хонорарите ѝ достигнувале и до осум илјади долари дневно. Работела кампањи за Келвин Клајн, Версаче, па дури и за Пепси.

А потоа, на еден прием, го запознала советскиот хокеар Владимир Малахов, тогашен играч на Њујорк Ајландерс. Веќе по неколку дена одлучиле дека не сакаат да се разделуваат. На почетокот се обидувала да ги спои модните писти и семејниот живот, но по раѓањето на второто дете – Људмила одлучила засекогаш да ја напушти модната индустрија.

„Бог не создал таква убавина за да седи дома“

Последниот пат кога зачекорила на пистата била во 1994 година – тогаш веќе била во третиот месец од бременоста. Набргу потоа, Људмила и Владимир се преселиле во Мајами, купиле куќа со градина и започнале мирен семеен живот. Владимир станал тренер, а Људмила посветена мајка и домаќинка, далеку од објективите.

Кога Џорџо Армани слушнал дека неговата муза се повлекла, наводно извикал: „Бог не создал таква убавина за да седи дома!“ Но, за Људмила, тој избор бил сосема природен. Таа често велела дека имала двојна среќа – прво, што не станала роб на гламурот, и второ, што пронашла љубов поради која вреди да се откаже дури и од светските модни писти.