„Вриштев и се удирав по ќелијата“, Цеца за хоророт што го доживеала без децата

Болна годишнина: Цеца откри како плачела, врескала и слушала гласови за време на 4-те месеци во затвор.

На денешен ден, 16 јули, се навршуваат 22 години откако српската фолк-ѕвезда Светлана Цеца Ражнатовиќ беше ослободена од притвор. Таа беше уапсена на 17 март 2003 година во рамките на полициската акција „Сабља“, спроведена по убиството на српскиот премиер Зоран Џинџиќ. Во едно потресно интервју по излегувањето, таа детално опиша низ каков пекол поминала, одвоена од своите деца.

Нејзината исповед за хоророт што го преживувала секоја ноќ и денес предизвикува силни емоции во јавноста.

„Вриштев од болка, ги слушав гласовите на децата“

Во своето прво појавување по излегувањето од затвор, во интервју за телевизија Пинк, Цеца со солзи во очите раскажа за трауматичното искуство. Најтешко ѝ паднала одвоеноста од нејзините деца, Вељко и Анастасија.

„Вриштев од болка, плачев за децата. Ноќе ги слушав нивните гласови, се будев во паника и се удирав по ќелијата. Не знаев каде сум. Стоев на средина на ќелија, на -20 степени, и сфаќав дека сум сама, без нив“, изјави тогаш Цеца.

Акцијата „Сабља“ и обвинувањата

Апсењето на Цеца беше еден од најдраматичните моменти во акцијата „Сабља“. Таа беше обвинета за нелегално поседување на големо количество оружје, пронајдено во нејзината вила, како и за финансиски малверзации поврзани со продажбата на фудбалери од фудбалскиот клуб „Обилиќ“, кој го наследи од нејзиниот покоен сопруг.

По четири месеци поминати во Централниот затвор во Белград, таа беше пуштена да се брани од слобода.

Градење имиџ на мајка-жртва

Исповедта на Цеца Ражнатовиќ за нејзините затворски денови е моќна и внимателно срочена приказна која се фокусира речиси исклучиво на нејзината мајчинска болка. Со тоа што постојано го нагласува страдањето поради одвоеноста од децата, таа успеа во јавноста да го пренасочи фокусот од тешките кривични дела за кои беше обвинета, кон нејзината улога на мајка-жртва.

Овој наратив, кој медиумите го одржуваат со години преку потсетување на „болната годишнина“, ѝ помогна да се трансформира од обвинета во трагична хероина која претрпела огромна неправда. Токму оваа емотивна приказна беше клучна за зачувување на нејзиниот статус на една од најголемите и најсаканите ѕвезди на Балканот, докажувајќи дека во судот на јавното мислење, солзите на мајката често се посилни од обвиненијата на обвинителот.

И покрај шокантното искуство, Цеца секогаш истакнува дека е благодарна што од затворот излегла „здрава и психички стабилна“, со единствена цел да биде силна мајка за своите деца, што дополнително го зацврсти нејзиниот имиџ во очите на фановите.