Париз ја оживеа легендарната трка на келнери по 13 години пауза

Кога келнерите стануваат олимпијци: Париз ја оживеа легендарната трка на келнери, спектакл на елеганција и контролиран хаос

Замислете сцена: стотици келнери во беспрекорни униформи – црни елеци, бели кошули и пеперутка-машна – трчаат низ улиците на Париз, балансирајќи послужавник со кроасан, шолја еспресо и чаша вода. Ова не е сцена од филм, туку вистински настан кој е толку париски, што е речиси клише – легендарната трка на келнери, Course des Cafés, која по 13-годишна пауза, повторно се врати на улиците на градот на светлината.

Оваа уникатна трка, која потекнува уште од 1914 година, не е само забавен настан, туку горда прослава на една од најважните професии во Париз – келнерството. По 13 години пауза, трката беше обновена минатата сабота, а речиси 200 учесници од најпознатите париски бистроа и ресторани се натпреваруваа на патека долга два километри низ историскиот кварт Маре.

Правилата се измамнички едноставни: помини ја патеката што е можно побрзо, со една рака држејќи го послужавникот, без трчање (дозволено е само брзо одење) и, најважно од сè, без да истуриш ниту капка. Реалноста? Контролиран хаос со стил, каде што секој чекор е уметност на балансирање.

Победници оваа година беа Полин Ван Вимеерш во женска конкуренција и Сами Ламрус во машка. Но, во оваа трка, победата е споредна. Главната цел е да се оддаде почит на иконската фигура на парискиот келнер.

Повеќе од само трка – театар на парискиот дух

Во град кој го издигна бистрото на ниво на втора дневна соба, келнерот не е само слуга, туку чувар на парискиот социјален живот. Тој е психолог, пријател и тивка икона на градот. Оваа трка е еден вид на театар, каде што овие секојдневни херои барем на еден ден излегуваат од анонимноста и стануваат ѕвезди.

Настанот е и длабоко демократски. Келнери од елитни ресторани со Мишелин ѕвезди се натпреваруваат рамо до рамо со ветерани од локалните кафулиња. Тоа е прослава на занаетот во сите негови форми. Кога победниците ги креваат послужавниците како олимписки трофеи, станува јасно дека Париз уште еднаш успеал во својот најголем трик: да ја претвори работата во уметност, традицијата во спектакл, а услугата во стил.